ἐρείπω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἐριπόω (eripóō)
• ἐρίπτω (eríptō)

Etymology

From Proto-Indo-European *h₁reyp- (“to tear”). Cognate with Latin rīpa (“river bank”), Old Norse rīfa (“tear out”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.rěː.pɔː/ → /eˈri.po/ → /eˈri.po/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.rěː.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈri.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈri.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈri.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈri.po/

Verb

ἐρείπω • (ereípō)

1. to throw or dash down, tear down
   • 500 BCE – 400 BCE, Bacchylides, Collected Works 10.68
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.164
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 704
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.258
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.15
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.361
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 2.43
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Alexander the Great 33
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 1.42.10
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 309
   • 442 BCE, Sophocles, Antigone 596
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1373
   • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1462
2. (intransitive) to fall down
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.47
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.743
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.389
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.243
   • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 13.50

Inflection

   Present: ἐρείπω, ἐρείπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρείπω	ἐρείπεις	ἐρείπει	ἐρείπετον	ἐρείπετον	ἐρείπομεν	ἐρείπετε	ἐρείπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐρείπω	ἐρείπῃς	ἐρείπῃ	ἐρείπητον	ἐρείπητον	ἐρείπωμεν	ἐρείπητε	ἐρείπωσῐ(ν)
	optative	ἐρείποιμῐ	ἐρείποις	ἐρείποι	ἐρείποιτον	ἐρειποίτην	ἐρείποιμεν	ἐρείποιτε	ἐρείποιεν
	imperative		ἔρειπε	ἐρειπέτω	ἐρείπετον	ἐρειπέτων		ἐρείπετε	ἐρειπόντων
middle/ passive	indicative	ἐρείπομαι	ἐρείπῃ, ἐρείπει	ἐρείπεται	ἐρείπεσθον	ἐρείπεσθον	ἐρειπόμεθᾰ	ἐρείπεσθε	ἐρείπονται
	subjunctive	ἐρείπωμαι	ἐρείπῃ	ἐρείπηται	ἐρείπησθον	ἐρείπησθον	ἐρειπώμεθᾰ	ἐρείπησθε	ἐρείπωνται
	optative	ἐρειποίμην	ἐρείποιο	ἐρείποιτο	ἐρείποισθον	ἐρειποίσθην	ἐρειποίμεθᾰ	ἐρείποισθε	ἐρείποιντο
	imperative		ἐρείπου	ἐρειπέσθω	ἐρείπεσθον	ἐρειπέσθων		ἐρείπεσθε	ἐρειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐρείπειν				ἐρείπεσθαι
participle	m	ἐρείπων				ἐρειπόμενος
	f	ἐρείπουσᾰ				ἐρειπομένη
	n	ἐρεῖπον				ἐρειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤρειπον, ἠρειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρειπον	ἤρειπες	ἤρειπε(ν)	ἠρείπετον	ἠρειπέτην	ἠρείπομεν	ἠρείπετε	ἤρειπον
middle/ passive	indicative	ἠρειπόμην	ἠρείπου	ἠρείπετο	ἠρείπεσθον	ἠρειπέσθην	ἠρειπόμεθᾰ	ἠρείπεσθε	ἠρείποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔρειπον, ἐρειπόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔρειπον	ἔρειπες	ἔρειπε(ν)	ἐρείπετον	ἐρειπέτην	ἐρείπομεν	ἐρείπετε	ἔρειπον
middle/ passive	indicative	ἐρειπόμην	ἐρείπου	ἐρείπετο	ἐρείπεσθον	ἐρειπέσθην	ἐρειπόμε(σ)θᾰ	ἐρείπεσθε	ἐρείποντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐρείψω, ἐρείψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρείψω	ἐρείψεις	ἐρείψει	ἐρείψετον	ἐρείψετον	ἐρείψομεν	ἐρείψετε	ἐρείψουσῐ(ν)
	optative	ἐρείψοιμῐ	ἐρείψοις	ἐρείψοι	ἐρείψοιτον	ἐρειψοίτην	ἐρείψοιμεν	ἐρείψοιτε	ἐρείψοιεν
middle	indicative	ἐρείψομαι	ἐρείψῃ, ἐρείψει	ἐρείψεται	ἐρείψεσθον	ἐρείψεσθον	ἐρειψόμεθᾰ	ἐρείψεσθε	ἐρείψονται
	optative	ἐρειψοίμην	ἐρείψοιο	ἐρείψοιτο	ἐρείψοισθον	ἐρειψοίσθην	ἐρειψοίμεθᾰ	ἐρείψοισθε	ἐρείψοιντο
		active			middle
infinitive		ἐρείψειν			ἐρείψεσθαι
participle	m	ἐρείψων			ἐρειψόμενος
	f	ἐρείψουσᾰ			ἐρειψομένη
	n	ἐρεῖψον			ἐρειψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤρειψᾰ, ἠρειψᾰ́μην, ἠρείφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρειψᾰ	ἤρειψᾰς	ἤρειψε(ν)	ἠρείψᾰτον	ἠρειψᾰ́την	ἠρείψᾰμεν	ἠρείψᾰτε	ἤρειψᾰν
	subjunctive	ἐρείψω	ἐρείψῃς	ἐρείψῃ	ἐρείψητον	ἐρείψητον	ἐρείψωμεν	ἐρείψητε	ἐρείψωσῐ(ν)
	optative	ἐρείψαιμῐ	ἐρείψειᾰς, ἐρείψαις	ἐρείψειε(ν), ἐρείψαι	ἐρείψαιτον	ἐρειψαίτην	ἐρείψαιμεν	ἐρείψαιτε	ἐρείψειᾰν, ἐρείψαιεν
	imperative		ἔρειψον	ἐρειψᾰ́τω	ἐρείψᾰτον	ἐρειψᾰ́των		ἐρείψᾰτε	ἐρειψᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρειψᾰ́μην	ἠρείψω	ἠρείψᾰτο	ἠρείψᾰσθον	ἠρειψᾰ́σθην	ἠρειψᾰ́μεθᾰ	ἠρείψᾰσθε	ἠρείψᾰντο
	subjunctive	ἐρείψωμαι	ἐρείψῃ	ἐρείψηται	ἐρείψησθον	ἐρείψησθον	ἐρειψώμεθᾰ	ἐρείψησθε	ἐρείψωνται
	optative	ἐρειψαίμην	ἐρείψαιο	ἐρείψαιτο	ἐρείψαισθον	ἐρειψαίσθην	ἐρειψαίμεθᾰ	ἐρείψαισθε	ἐρείψαιντο
	imperative		ἔρειψαι	ἐρειψᾰ́σθω	ἐρείψᾰσθον	ἐρειψᾰ́σθων		ἐρείψᾰσθε	ἐρειψᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρείφθην	ἠρείφθης	ἠρείφθη	ἠρείφθητον	ἠρειφθήτην	ἠρείφθημεν	ἠρείφθητε	ἠρείφθησᾰν
	subjunctive	ἐρειφθῶ	ἐρειφθῇς	ἐρειφθῇ	ἐρειφθῆτον	ἐρειφθῆτον	ἐρειφθῶμεν	ἐρειφθῆτε	ἐρειφθῶσῐ(ν)
	optative	ἐρειφθείην	ἐρειφθείης	ἐρειφθείη	ἐρειφθεῖτον, ἐρειφθείητον	ἐρειφθείτην, ἐρειφθειήτην	ἐρειφθεῖμεν, ἐρειφθείημεν	ἐρειφθεῖτε, ἐρειφθείητε	ἐρειφθεῖεν, ἐρειφθείησᾰν
	imperative		ἐρείφθητῐ	ἐρειφθήτω	ἐρείφθητον	ἐρειφθήτων		ἐρείφθητε	ἐρειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐρεῖψαι			ἐρείψᾰσθαι		ἐρειφθῆναι
participle	m	ἐρείψᾱς			ἐρειψᾰ́μενος		ἐρειφθείς
	f	ἐρείψᾱσᾰ			ἐρειψᾰμένη		ἐρειφθεῖσᾰ
	n	ἐρεῖψᾰν			ἐρειψᾰ́μενον		ἐρειφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤρῐπον, ἠρῐπόμην, ἠρῐ́πην (intransitive)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρῐπον	ἤρῐπες	ἤρῐπε(ν)	ἠρῐ́πετον	ἠρῐπέτην	ἠρῐ́πομεν	ἠρῐ́πετε	ἤρῐπον
	subjunctive	ἐρῐ́πω	ἐρῐ́πῃς	ἐρῐ́πῃ	ἐρῐ́πητον	ἐρῐ́πητον	ἐρῐ́πωμεν	ἐρῐ́πητε	ἐρῐ́πωσῐ(ν)
	optative	ἐρῐ́ποιμῐ	ἐρῐ́ποις	ἐρῐ́ποι	ἐρῐ́ποιτον	ἐρῐποίτην	ἐρῐ́ποιμεν	ἐρῐ́ποιτε	ἐρῐ́ποιεν
	imperative		ἔρῐπε	ἐρῐπέτω	ἐρῐ́πετον	ἐρῐπέτων		ἐρῐ́πετε	ἐρῐπόντων
middle	indicative	ἠρῐπόμην	ἠρῐ́που	ἠρῐ́πετο	ἠρῐ́πεσθον	ἠρῐπέσθην	ἠρῐπόμεθᾰ	ἠρῐ́πεσθε	ἠρῐ́ποντο
	subjunctive	ἐρῐ́πωμαι	ἐρῐ́πῃ	ἐρῐ́πηται	ἐρῐ́πησθον	ἐρῐ́πησθον	ἐρῐπώμεθᾰ	ἐρῐ́πησθε	ἐρῐ́πωνται
	optative	ἐρῐποίμην	ἐρῐ́ποιο	ἐρῐ́ποιτο	ἐρῐ́ποισθον	ἐρῐποίσθην	ἐρῐποίμεθᾰ	ἐρῐ́ποισθε	ἐρῐ́ποιντο
	imperative		ἐρῐποῦ	ἐρῐπέσθω	ἐρῐ́πεσθον	ἐρῐπέσθων		ἐρῐ́πεσθε	ἐρῐπέσθων
passive	indicative	ἠρῐ́πην	ἠρῐ́πης	ἠρῐ́πη	ἠρῐ́πητον	ἠρῐπήτην	ἠρῐ́πημεν	ἠρῐ́πητε	ἠρῐ́πησᾰν
	subjunctive	ἐρῐπῶ	ἐρῐπῇς	ἐρῐπῇ	ἐρῐπῆτον	ἐρῐπῆτον	ἐρῐπῶμεν	ἐρῐπῆτε	ἐρῐπῶσῐ(ν)
	optative	ἐρῐπείην	ἐρῐπείης	ἐρῐπείη	ἐρῐπεῖτον, ἐρῐπείητον	ἐρῐπείτην, ἐρῐπειήτην	ἐρῐπεῖμεν, ἐρῐπείημεν	ἐρῐπεῖτε, ἐρῐπείητε	ἐρῐπεῖεν, ἐρῐπείησᾰν
	imperative		ἐρῐ́πηθῐ	ἐρῐπήτω	ἐρῐ́πητον	ἐρῐπήτων		ἐρῐ́πητε	ἐρῐπέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐρῐπεῖν			ἐρῐπέσθαι		ἐρῐπῆναι
participle	m	ἐρῐπών			ἐρῐπόμενος		ἐρῐπείς
	f	ἐρῐποῦσᾰ			ἐρῐπομένη		ἐρῐπεῖσᾰ
	n	ἐρῐπόν			ἐρῐπόμενον		ἐρῐπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐρήρῐπᾰ, ἐρήρῐμμαι (intransitive)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρήρῐπᾰ	ἐρήρῐπᾰς	ἐρήρῐπε(ν)	ἐρηρῐ́πᾰτον	ἐρηρῐ́πᾰτον	ἐρηρῐ́πᾰμεν	ἐρηρῐ́πᾰτε	ἐρηρῐ́πᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐρηρῐ́πω	ἐρηρῐ́πῃς	ἐρηρῐ́πῃ	ἐρηρῐ́πητον	ἐρηρῐ́πητον	ἐρηρῐ́πωμεν	ἐρηρῐ́πητε	ἐρηρῐ́πωσῐ(ν)
	optative	ἐρηρῐ́ποιμῐ, ἐρηρῐποίην	ἐρηρῐ́ποις, ἐρηρῐποίης	ἐρηρῐ́ποι, ἐρηρῐποίη	ἐρηρῐ́ποιτον	ἐρηρῐποίτην	ἐρηρῐ́ποιμεν	ἐρηρῐ́ποιτε	ἐρηρῐ́ποιεν
	imperative		ἐρήρῐπε	ἐρηρῐπέτω	ἐρηρῐ́πετον	ἐρηρῐπέτων		ἐρηρῐ́πετε	ἐρηρῐπόντων
middle/ passive	indicative	ἐρήρῐμμαι	ἐρήρῐψαι	ἐρήρῐπται	ἐρήρῐφθον	ἐρήρῐφθον	ἐρηρῐ́μμεθᾰ	ἐρήρῐφθε	ἐρηρῐ́πᾰται
	subjunctive	ἐρηρῐμμένος ὦ	ἐρηρῐμμένος ᾖς	ἐρηρῐμμένος ᾖ	ἐρηρῐμμένω ἦτον	ἐρηρῐμμένω ἦτον	ἐρηρῐμμένοι ὦμεν	ἐρηρῐμμένοι ἦτε	ἐρηρῐμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐρηρῐμμένος εἴην	ἐρηρῐμμένος εἴης	ἐρηρῐμμένος εἴη	ἐρηρῐμμένω εἴητον/εἶτον	ἐρηρῐμμένω εἰήτην/εἴτην	ἐρηρῐμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐρηρῐμμένοι εἴητε/εἶτε	ἐρηρῐμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐρήρῐψο	ἐρηρῐ́φθω	ἐρήρῐφθον	ἐρηρῐ́φθων		ἐρήρῐφθε	ἐρηρῐ́φθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐρηρῐπέναι				ἐρηρῐ́φθαι
participle	m	ἐρηρῐπώς				ἐρηρῐμμένος
	f	ἐρηρῐπυῖᾰ				ἐρηρῐμμένη
	n	ἐρηρῐπός				ἐρηρῐμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἤρειμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἤρειμμαι	ἤρειψαι	ἤρειπται	ἤρειφθον	ἤρειφθον	ἠρείμμεθᾰ	ἤρειφθε	ἠρείπᾰται
	subjunctive	ἠρειμμένος ὦ	ἠρειμμένος ᾖς	ἠρειμμένος ᾖ	ἠρειμμένω ἦτον	ἠρειμμένω ἦτον	ἠρειμμένοι ὦμεν	ἠρειμμένοι ἦτε	ἠρειμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠρειμμένος εἴην	ἠρειμμένος εἴης	ἠρειμμένος εἴη	ἠρειμμένω εἴητον/εἶτον	ἠρειμμένω εἰήτην/εἴτην	ἠρειμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠρειμμένοι εἴητε/εἶτε	ἠρειμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἤρειψο	ἠρείφθω	ἤρειφθον	ἠρείφθων		ἤρειφθε	ἠρείφθων
						middle/passive
infinitive						ἠρεῖφθαι
participle	m					ἠρειμμένος
	f					ἠρειμμένη
	n					ἠρειμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐρηρῐ́μμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐρηρῐ́μμην	ἐρήρῐψο	ἐρήρῐπτο	ἐρήρῐφθον	ἐρηρῐ́φθην	ἐρηρῐ́μμεθᾰ	ἐρήρῐφθε	ἐρηρῐ́πᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐρερῐ́μμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐρερῐ́μμην	ἐρέρῐψο	ἐρέρῐπτο	ἐρέρῐφθον	ἐρερῐ́φθην	ἐρερῐ́μμεθᾰ	ἐρέρῐφθε	ἐρερῐ́πᾰτο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἠρηρῐ́μμην (late Prose)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠρηρῐ́μμην	ἠρήρῐψο	ἠρήρῐπτο	ἠρήρῐφθον	ἠρηρῐ́φθην	ἠρηρῐ́μμεθᾰ	ἠρήρῐφθε	ἠρηρῐ́πᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνερείπομαι (anereípomai)
• ἐξερείπω (exereípō)
• κατερείπω (katereípō)
• συνερείπω (sunereípō)
• ὑπερείπω (hupereípō)

Related terms

• ἐρείπιον (ereípion)
• ἐρείπιος (ereípios)
• ἐρειπιώδης (ereipiṓdēs)
• ἐρειποτόπιον (ereipotópion)
• ἐρείψιμος (ereípsimos)
• ἔρειψις (éreipsis)
• ἐρίπνη (erípnē)

References

• “ἐρείπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐρείπω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐρείπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐρείπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἐρείπω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter