oburzający

Polish

Etymology

Active adjectival participle of oburzać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.bu.ʐaˈjɔn.t͡sɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnt͡sɨ
• Syllabification: o‧bu‧rza‧ją‧cy

Adjective

oburzający (comparative bardziej oburzający, superlative najbardziej oburzający, derived adverb oburzająco)

1. outrageous

Declension

Declension of oburzający (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	oburzający		oburzająca	oburzające	oburzający	oburzające
genitive	oburzającego		oburzającej	oburzającego	oburzających
dative	oburzającemu		oburzającej	oburzającemu	oburzającym
accusative	oburzającego	oburzający	oburzającą	oburzające	oburzających	oburzające
instrumental	oburzającym		oburzającą	oburzającym	oburzającymi
locative	oburzającym		oburzającej	oburzającym	oburzających

Related terms

nouns

• oburzenie

 

verbs

• oburzać
• oburzyć

 

Further reading

• oburzający in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oburzający in Polish dictionaries at PWN