osaczyć

See also: osączyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish osoczyć, from Proto-Slavic *sočiti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈsa.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: o‧sa‧czyć

Verb

osaczyć pf (imperfective osaczać)

1. (transitive) to beset, to corner, to crowd, to encircle, to hem in (to surround someone on all sides, making it impossible for them to get out)

   Synonym: otoczyć

2. (transitive) to beset, to corner, to crowd, to encircle, to hem in (to trap in a difficult position)
3. (transitive, hunting, of a dog) to keep the game still until the hunter reaches it

Conjugation

Conjugation of osaczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		osaczyć
future tense	1st	osaczę			osaczymy
	2nd	osaczysz			osaczycie
	3rd	osaczy			osaczą
	impersonal	osaczy się
past tense	1st	osaczyłem, -(e)m osaczył	osaczyłam, -(e)m osaczyła	osaczyłom, -(e)m osaczyło	osaczyliśmy, -(e)śmy osaczyli	osaczyłyśmy, -(e)śmy osaczyły
	2nd	osaczyłeś, -(e)ś osaczył	osaczyłaś, -(e)ś osaczyła	osaczyłoś, -(e)ś osaczyło	osaczyliście, -(e)ście osaczyli	osaczyłyście, -(e)ście osaczyły
	3rd	osaczył	osaczyła	osaczyło	osaczyli	osaczyły
	impersonal	osaczono
conditional	1st	osaczyłbym, bym osaczył	osaczyłabym, bym osaczyła	osaczyłobym, bym osaczyło	osaczylibyśmy, byśmy osaczyli	osaczyłybyśmy, byśmy osaczyły
	2nd	osaczyłbyś, byś osaczył	osaczyłabyś, byś osaczyła	osaczyłobyś, byś osaczyło	osaczylibyście, byście osaczyli	osaczyłybyście, byście osaczyły
	3rd	osaczyłby, by osaczył	osaczyłaby, by osaczyła	osaczyłoby, by osaczyło	osaczyliby, by osaczyli	osaczyłyby, by osaczyły
	impersonal	osaczono by
imperative	1st	niech osaczę			osaczmy
	2nd	osacz			osaczcie
	3rd	niech osaczy			niech osaczą
passive adjectival participle		osaczony	osaczona	osaczone	osaczeni	osaczone
anterior adverbial participle		osaczywszy
verbal noun		osaczenie

Further reading

• osaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• osaczyć in Polish dictionaries at PWN