zapowiadacz

Polish

Etymology

From zapowiadać +‎ -acz. First attested in 1811.

Pronunciation

• IPA^(key): /za.pɔˈvja.dat͡ʂ/
• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: za‧po‧wia‧dacz

Noun

zapowiadacz m pers (female equivalent zapowiadaczka)

1. (colloquial) announcer (person who narrates, especially radio or television programs)
2. (obsolete) foreseer
3. (obsolete) orderer, requester

Declension

Declension of zapowiadacz

	singular	plural
nominative	zapowiadacz	zapowiadacze
genitive	zapowiadacza	zapowiadaczy
dative	zapowiadaczowi	zapowiadaczom
accusative	zapowiadacza	zapowiadaczy
instrumental	zapowiadaczem	zapowiadaczami
locative	zapowiadaczu	zapowiadaczach
vocative	zapowiadaczu	zapowiadacze

Related terms

adjective

• zapowiedni

 

nouns

• zapowiednia
• zapowiednik
• zapowiedź

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• zapowiedzieć pf, zapowiadać impf

 

Further reading

• zapowiadacz in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zapowiadacz”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 228
• zapowiadacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego