bliźnięcy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bliźnię +‎ -ęcy. First attested in 1601.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bliʑˈɲɛn.t͡sɨ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡sɨ
  • Syllabification: bliź‧nię‧cy

Adjective

[edit]

bliźnięcy (not comparable, derived adverb bliźnięco)

  1. (dated, relational) twin

Declension

[edit]
[edit]
adjectives
adverbs
noun
verbs

References

[edit]
  1. ^ Piotr Skarga (1601) Zywoty Swietych Stárego i nowego zakonu, ná káźdy dzień przez cały rok: Wybráne z powaźnych Pisárzow y Doktorow Kośćielnych, ktorych imioná níźey sa poloźone. Do ktorych przydane sa niektore duchowne Obroki y náuki przećiw kácerstwom dziśieyßym, tám gdzie sie źywot ktorego Doktorá stároźytnego połoźył. K temu kazánia krotkie ná ty światá ktore pewny dźień w Mieśiacu máia[1] (in Polish), page 340

Further reading

[edit]