ambicjant

Polish

Etymology

By surface analysis, ambicja +‎ -ant. First attested in 1700.

Pronunciation

• IPA^(key): /amˈbit͡s.jant/
• Rhymes: -it͡sjant
• Syllabification: am‧bic‧jant

Noun

ambicjant m pers

1. (obsolete) ambitionist

   Synonyms: ambicjoner, ambicjusz, (archaic) ambitnik

Declension

Declension of ambicjant

	singular	plural
nominative	ambicjant	ambicjanci/ambicjanty (deprecative)
genitive	ambicjanta	ambicjantów
dative	ambicjantowi	ambicjantom
accusative	ambicjanta	ambicjantów
instrumental	ambicjantem	ambicjantami
locative	ambicjancie	ambicjantach
vocative	ambicjancie	ambicjanci

Related terms

adjectives

• ambicjonalny
• ambicjonerski
• ambicyjny
• ambitny

 

adverbs

• ambicjonalnie
• ambicyjnie
• ambitnie

 

nouns

• ambicja
• ambicjoner
• ambicjonerstwo
• ambicjusz
• ambicyjka
• ambit
• ambitnik
• ambitus

 

verb

• ambicjonować impf

 

Further reading

• ambicjant in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “ambicyant”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ambicjant”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 30