ambicjusz

Polish

Etymology

From ambicja +‎ -usz. First attested in 1864.

Pronunciation

• IPA^(key): /amˈbit͡s.juʂ/
• Rhymes: -it͡sjuʂ
• Syllabification: am‧bic‧jusz

Noun

ambicjusz m pers

1. (derogatory, somewhat dated) ambitionist

   Synonyms: (obsolete) ambicjant, (archaic) ambicjoner, ambitnik

Declension

Declension of ambicjusz

	singular	plural
nominative	ambicjusz	ambicjusze
genitive	ambicjusza	ambicjuszy
dative	ambicjuszowi	ambicjuszom
accusative	ambicjusza	ambicjuszy
instrumental	ambicjuszem	ambicjuszami
locative	ambicjuszu	ambicjuszach
vocative	ambicjuszu	ambicjusze

Related terms

adjectives

• ambicjonalny
• ambicjonerski
• ambicyjny
• ambitny

 

adverbs

• ambicjonalnie
• ambicyjnie
• ambitnie

 

nouns

• ambicja
• ambicjant
• ambicjoner
• ambicjonerstwo
• ambicyjka
• ambit
• ambitnik
• ambitus

 

verb

• ambicjonować impf

 

Further reading

• ambicjusz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ambicjusz in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ambicjusz”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 30
• ambicjusz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego