mukabil

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

From Ottoman Turkish مقابل (mukabil), from Arabic مُقَابِل (muqābil), active participle of قَابَلَ (qābala).

Adjective

[edit]

mukabil

  1. (obsolete) opposite
    • 1941 July 31, “Ihtikârla Harp!”, in En Son Havâdis, page 1:
      Muhtekirler inlerinden çıkıp mukabil taarruza geçtiler! Dürüst tacirlerle esnaflar için bir "kara liste" yapmışlar. Fiyat mürakabe komisyonu gibi kırtasiyeci bir teşkilât bunlarla mücadele edemez. Şehrin selâmeti namına bir teklifte bununuyoruz.
      (please add an English translation of this quotation)

Adverb

[edit]

mukabil

  1. (obsolete) against
  2. (with dative) in return, in exchange

Noun

[edit]

mukabil (definite accusative mukabili, plural mukabiller)

  1. (obsolete) response; reaction; reply
[edit]

See also

[edit]

References

[edit]