õigekeelsussõnaraamat

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology[edit]

õigekeelsus (orthology) +‎ sõnaraamat (dictionary)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈɤi̯ɡ̊e(ˌ)keːlsusˌsɤnɑ(ˌ)rɑˑmɑt/, [ˈɤi̯ɡ̊e(ˌ)keːlsusˌsɤnɑ(ˌ)rɑˑmɑtˑ]
  • Rhymes: -ɑˑmɑt
  • Hyphenation: õi‧ge‧keel‧sus‧sõ‧na‧raa‧mat

Noun[edit]

õigekeelsussõnaraamat (genitive õigekeelsussõnaraamatu, partitive õigekeelsussõnaraamatut)

  1. spelling dictionary

Declension[edit]

Declension of õigekeelsussõnaraamat (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular plural
nominative õigekeelsussõnaraamat õigekeelsussõnaraamatud
accusative nom.
gen. õigekeelsussõnaraamatu
genitive õigekeelsussõnaraamatute
partitive õigekeelsussõnaraamatut õigekeelsussõnaraamatuid
illative õigekeelsussõnaraamatusse õigekeelsussõnaraamatutesse
õigekeelsussõnaraamatuisse
inessive õigekeelsussõnaraamatus õigekeelsussõnaraamatutes
õigekeelsussõnaraamatuis
elative õigekeelsussõnaraamatust õigekeelsussõnaraamatutest
õigekeelsussõnaraamatuist
allative õigekeelsussõnaraamatule õigekeelsussõnaraamatutele
õigekeelsussõnaraamatuile
adessive õigekeelsussõnaraamatul õigekeelsussõnaraamatutel
õigekeelsussõnaraamatuil
ablative õigekeelsussõnaraamatult õigekeelsussõnaraamatutelt
õigekeelsussõnaraamatuilt
translative õigekeelsussõnaraamatuks õigekeelsussõnaraamatuteks
õigekeelsussõnaraamatuiks
terminative õigekeelsussõnaraamatuni õigekeelsussõnaraamatuteni
essive õigekeelsussõnaraamatuna õigekeelsussõnaraamatutena
abessive õigekeelsussõnaraamatuta õigekeelsussõnaraamatuteta
comitative õigekeelsussõnaraamatuga õigekeelsussõnaraamatutega

Further reading[edit]