αναστηλωτής
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Noun[edit]
αναστηλωτής • (anastilotís) m (plural αναστηλωτές, feminine αναστηλώτρια)
Declension[edit]
declension of αναστηλωτής
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | αναστηλωτής • | αναστηλωτές • |
| genitive | αναστηλωτή • | αναστηλωτών • |
| accusative | αναστηλωτή • | αναστηλωτές • |
| vocative | αναστηλωτή • | αναστηλωτές • |
Related terms[edit]
- see: αναστηλώνω (anastilóno, “to restore, to reconstruct”)