απατημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of απατιέμαι (apatiémai) and απατώμαι (apatómai), passive voices of απατώ, απατάω (“deceive; mistake”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.pa.tiˈme.nos/
• Hyphenation: α‧πα‧τη‧μέ‧νος

Participle

απατημένος • (apatiménos) m (feminine απατημένη, neuter απατημένο)

1. cheated, whose spouse is unfaithful, deceived

   απατημένος σύζυγος ― apatiménos sýzygos ― deceived husband

2. tricked, deceived

   Synonym: εξαπατημένος (exapatiménos)

Declension

Declension of απατημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απατημένος •	απατημένη •	απατημένο •	απατημένοι •	απατημένες •	απατημένα •
genitive	απατημένου •	απατημένης •	απατημένου •	απατημένων •	απατημένων •	απατημένων •
accusative	απατημένο •	απατημένη •	απατημένο •	απατημένους •	απατημένες •	απατημένα •
vocative	απατημένε •	απατημένη •	απατημένο •	απατημένοι •	απατημένες •	απατημένα •