διάτανος

Greek

Etymology

Blend of διά(βολ)ος (diá(vol)os, “devil”) +‎ (σα)ταν(άς) ((sa)tan(ás), “satan”) + ending -ος.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈðʝa.ta.nos/
• Hyphenation: διά‧τα‧νος

Noun

διάτανος • (diátanos) m (plural διάτανοι)

1. (colloquial) form of διάβολος (diávolos)

Declension

declension of διάτανος

case     \     number	singular	plural
nominative	διάτανος •	διάτανοι •
genitive	διάτανου •	διάτανων •
accusative	διάτανο •	διάτανους •
vocative	διάτανε •	διάτανοι •
Usually in the singular.

Derived terms

• άι στο διάτανο (ái sto diátano, “go to hell!”)