διαπόρησις
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek[edit]
Etymology[edit]
From δῐᾰπορέω (diaporéō, “to be in doubt or difficulty”) + -σῐς (-sis).
Pronunciation[edit]
- (5th BCE Attic) IPA(key): /di.a.pó.rɛː.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.aˈpo.re̝.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.aˈpo.ri.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.aˈpo.ri.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.aˈpo.ri.sis/
Noun[edit]
δῐᾰπόρησῐς • (diapórēsis) f (genitive δῐᾰπορήσεως); third declension
Declension[edit]
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ δῐᾰπόρησῐς hē diapórēsis |
τὼ δῐᾰπορήσει tṑ diaporḗsei |
αἱ δῐᾰπορήσεις hai diaporḗseis | ||||||||||
Genitive | τῆς δῐᾰπορήσεως tês diaporḗseōs |
τοῖν δῐᾰπορησέοιν toîn diaporēséoin |
τῶν δῐᾰπορήσεων tôn diaporḗseōn | ||||||||||
Dative | τῇ δῐᾰπορήσει têi diaporḗsei |
τοῖν δῐᾰπορησέοιν toîn diaporēséoin |
ταῖς δῐᾰπορήσεσῐ / δῐᾰπορήσεσῐν taîs diaporḗsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν δῐᾰπόρησῐν tḕn diapórēsin |
τὼ δῐᾰπορήσει tṑ diaporḗsei |
τᾱ̀ς δῐᾰπορήσεις tā̀s diaporḗseis | ||||||||||
Vocative | δῐᾰπόρησῐ diapórēsi |
δῐᾰπορήσει diaporḗsei |
δῐᾰπορήσεις diaporḗseis | ||||||||||
Notes: |
|
Descendants[edit]
- → Latin: diaporēsis
Further reading[edit]
- “διαπόρησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- διαπόρησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- διαπόρησις in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)