κρανίο

Greek

Etymology

From Ancient Greek κρανίον (kraníon).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɾaˈni.o/

Noun

κρανίο • (kranío) n (plural κρανία)

1. (anatomy) cranium, skull

Declension

declension of κρανίο

case     \     number	singular	plural
nominative	κρανίο •	κρανία •
genitive	κρανίου •	κρανίων •
accusative	κρανίο •	κρανία •
vocative	κρανίο •	κρανία •

Related terms

• κράνος n (krános, “helmet”)
• ημικρανία f (imikranía, “migraine”)

See also

• νεκροκεφαλή f (nekrokefalí, “skull”)
• κρόταφος m (krótafos, “temple”)
• μέτωπο n (métopo, “forehead”)