μαγνήτης

Greek

Noun

μαγνήτης • (magnítis) m (plural μαγνήτες)

1. magnet

Declension

declension of μαγνήτης

case     \     number	singular	plural
nominative	μαγνήτης •	μαγνήτες •
genitive	μαγνήτη •	μαγνητών •
accusative	μαγνήτη •	μαγνήτες •
vocative	μαγνήτη •	μαγνήτες •

Related terms

• ηλεκτρομαγνήτης m (ilektromagnítis, “electromagnet”)
• ηλεκτρομαγνητικός (ilektromagnitikós, “electromagnetic”, adjective)
• ηλεκτρομαγνητισμός m (ilektromagnitismós, “electromagentism”)
• μαγνητίζω (magnitízo, “I magnetise”)
• μαγνητική ροή f (magnitikí roḯ, “magnetic flux”)
• μαγνητικό πεδίο n (magnitikó pedío, “magnetic field”)
• μαγνητικός (magnitikós, “magnetic”, adjective)
• μαγνήτιση f (magnítisi, “magnetism”)
• μαγνητισμός m (magnitismós, “magnetism”)
• μαγνητοηλεκτρικός (magnitoïlektrikós)
• μαγνητοσκόπηση f (magnitoskópisi, “telerecording/recording”)
• μαγνητοσκοπώ (magnitoskopó, “I telerecord”)
• μαγνητοταινία f (magnitotainía, “magnetic tape”)
• μαγνητοφώνηση f (magnitofónisi, “recording/tape recording”)
• μαγνητόφωνο n (magnitófono, “recorder/tape recorder”)
• μαγνητοφωνώ (magnitofonó, “I record/tape record”)
• and see: απομαγνητίζω (apomagnitízo, “to demagnetise”)

 

Further reading

• μαγνήτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el