מיינען

Yiddish

Etymology

From Middle High German meinen, from Old High German meinan, from Proto-West Germanic *mainijan, from Proto-Germanic *mainijaną.

Verb

מיינען • (meynen) (past participle געמיינט (gemeynt))

1. to think, believe (be of the opinion that)
2. to mean

Conjugation

Conjugation of מיינען

infinitive	מיינען meynen
present participle	מיינענדיק meynendik
past participle	געמיינט gemeynt
auxiliary	האָבן hobn
present	איך מיין ikh meyn	מיר מיינען mir meynen
	דו מיינסט du meynst	איר מיינט ir meynt
	ער מיינט er meynt	זיי מיינען zey meynen
imperative	מיין (דו) meyn (du)	מיינט (איר) meynt (ir)
Composed forms past איך האָב געמיינט ikh hob gemeynt מיר האָבן געמיינט mir hobn gemeynt דו האָסט געמיינט du host gemeynt איר האָט געמיינט ir hot gemeynt ער האָט געמיינט er hot gemeynt זיי האָבן געמיינט zey hobn gemeynt pluperfect איך האָב געהאַט געמיינט ikh hob gehat gemeynt מיר האָבן געהאַט געמיינט mir hobn gehat gemeynt דו האָסט געהאַט געמיינט du host gehat gemeynt איר האָט געהאַט געמיינט ir hot gehat gemeynt ער האָט געהאַט געמיינט er hot gehat gemeynt זיי האָבן געהאַט געמיינט zey hobn gehat gemeynt future איך וועל מיינען ikh vel meynen מיר וועלן מיינען mir veln meynen דו וועסט מיינען du vest meynen איר וועט מיינען ir vet meynen ער וועט מיינען er vet meynen זיי וועלן מיינען zey veln meynen future perfect איך וועל האָבן געמיינט ikh vel hobn gemeynt מיר וועלן האָבן געמיינט mir veln hobn gemeynt דו וועסט האָבן געמיינט du vest hobn gemeynt איר וועט האָבן געמיינט ir vet hobn gemeynt ער וועט האָבן געמיינט er vet hobn gemeynt זיי וועלן האָבן געמיינט zey veln hobn gemeynt