احتل

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Arabic[edit]

Root
ح ل ل (ḥ-l-l)

Verb[edit]

اِحْتَلَّ (iḥtalla) VIII, non-past يَحْتَلُّ‎ (yaḥtallu)

  1. to occupy

Conjugation[edit]

Related terms[edit]

South Levantine Arabic[edit]

Root
ح ل ل
7 terms

Etymology[edit]

From Arabic اِحْتَلَّ (iḥtalla).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /iħ.tall/, [ɪħˈtall]
  • (file)

Verb[edit]

احتلّ (iḥtall) VIII (present بحتلّ (biḥtall))

  1. to occupy

Conjugation[edit]

    Conjugation of احتلّ (iḥtall)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m احتلّيت (iḥtallēt) احتلّيت (iḥtallēt) احتلّ (iḥtall) احتلّينا (iḥtallēna) احتلّيتو (iḥtallētu) احتلّو (iḥtallu)
f احتلّيتي (iḥtallēti) احتلّت (iḥtallat)
present m بحتلّ (baḥtall) بتحتلّ (btiḥtall) بحتلّ (biḥtall) منحتلّ (mniḥtall) بتحتلّو (btiḥtallu) بحتلّو (biḥtallu)
f بتحتلّي (btiḥtalli) بتحتلّ (btiḥtall)
subjunctive m أحتلّ (ʔaḥtall) تحتلّ (tiḥtall) يحتلّ (yiḥtall) نحتلّ (niḥtall) تحتلّو (tiḥtallu) يحتلّو (yiḥtallu)
f تحتلّي (tiḥtalli) تحتلّ (tiḥtall)
imperative m احتلّ (iḥtall) احتلّو (iḥtallu)
f احتلّي (iḥtalli)