شهري

See also: شهری

Arabic

Etymology 1

Relative adjective (nisba) composed of شَهْر (šahr, “month”) +‎ ـِيّ (-iyy).

Adjective

شَهْرِيّ • (šahriyy) (feminine شَهْرِيَّة (šahriyya), masculine plural شَهْرِيُّونَ (šahriyyūna), feminine plural شَهْرِيَّات (šahriyyāt))

1. monthly

Declension

Declension of adjective شَهْرِيّ (šahriyy)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	شَهْرِي šahrī	الشَّهْرِي aš-šahrī	شَهْرِيَّة šahriyya	الشَّهْرِيَّة aš-šahriyya
Nominative	شَهْرِيٌّ šahriyyun	الشَّهْرِيُّ aš-šahriyyu	شَهْرِيَّةٌ šahriyyatun	الشَّهْرِيَّةُ aš-šahriyyatu
Accusative	شَهْرِيًّا šahriyyan	الشَّهْرِيَّ aš-šahriyya	شَهْرِيَّةً šahriyyatan	الشَّهْرِيَّةَ aš-šahriyyata
Genitive	شَهْرِيٍّ šahriyyin	الشَّهْرِيِّ aš-šahriyyi	شَهْرِيَّةٍ šahriyyatin	الشَّهْرِيَّةِ aš-šahriyyati
Dual	Masculine		Feminine
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	شَهْرِيَّيْن šahriyyayn	الشَّهْرِيَّيْن aš-šahriyyayn	شَهْرِيَّتَيْن šahriyyatayn	الشَّهْرِيَّتَيْن aš-šahriyyatayn
Nominative	شَهْرِيَّانِ šahriyyāni	الشَّهْرِيَّانِ aš-šahriyyāni	شَهْرِيَّتَانِ šahriyyatāni	الشَّهْرِيَّتَانِ aš-šahriyyatāni
Accusative	شَهْرِيَّيْنِ šahriyyayni	الشَّهْرِيَّيْنِ aš-šahriyyayni	شَهْرِيَّتَيْنِ šahriyyatayni	الشَّهْرِيَّتَيْنِ aš-šahriyyatayni
Genitive	شَهْرِيَّيْنِ šahriyyayni	الشَّهْرِيَّيْنِ aš-šahriyyayni	شَهْرِيَّتَيْنِ šahriyyatayni	الشَّهْرِيَّتَيْنِ aš-šahriyyatayni
Plural	Masculine		Feminine
	sound masculine plural		sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	شَهْرِيِّين šahriyyīn	الشَّهْرِيِّين aš-šahriyyīn	شَهْرِيَّات šahriyyāt	الشَّهْرِيَّات aš-šahriyyāt
Nominative	شَهْرِيُّونَ šahriyyūna	الشَّهْرِيُّونَ aš-šahriyyūna	شَهْرِيَّاتٌ šahriyyātun	الشَّهْرِيَّاتُ aš-šahriyyātu
Accusative	شَهْرِيِّينَ šahriyyīna	الشَّهْرِيِّينَ aš-šahriyyīna	شَهْرِيَّاتٍ šahriyyātin	الشَّهْرِيَّاتِ aš-šahriyyāti
Genitive	شَهْرِيِّينَ šahriyyīna	الشَّهْرِيِّينَ aš-šahriyyīna	شَهْرِيَّاتٍ šahriyyātin	الشَّهْرِيَّاتِ aš-šahriyyāti

Etymology 2

Verb

شَهِّرِي • (šahhirī) (form II)

1. second-person feminine singular active imperative of شَهَّرَ (šahhara)