बुन्द

Sanskrit

Etymology

Uncertain. Perhaps from Proto-Indo-European *bud- (“to shoot, sprout”); if so, then possibly cognate with English put, Lithuanian budė, budis (“mushroom, fungus”). However, Kuiper suggests a Munda or otherwise substrate origin, cognate with Sanskrit बाण (bāṇa).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /bun.dɐ́/
• (Classical) IPA^(key): /ˈbun̪.d̪ɐ/

Noun

बुन्द • (bundá) stem, m

1. an arrow

   Synonym: इषु (íṣu)

Declension

Masculine a-stem declension of बुन्द (bundá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	बुन्दः bundáḥ	बुन्दौ / बुन्दा¹ bundaú / bundā́¹	बुन्दाः / बुन्दासः¹ bundā́ḥ / bundā́saḥ¹
Vocative	बुन्द búnda	बुन्दौ / बुन्दा¹ búndau / búndā¹	बुन्दाः / बुन्दासः¹ búndāḥ / búndāsaḥ¹
Accusative	बुन्दम् bundám	बुन्दौ / बुन्दा¹ bundaú / bundā́¹	बुन्दान् bundā́n
Instrumental	बुन्देन bundéna	बुन्दाभ्याम् bundā́bhyām	बुन्दैः / बुन्देभिः¹ bundaíḥ / bundébhiḥ¹
Dative	बुन्दाय bundā́ya	बुन्दाभ्याम् bundā́bhyām	बुन्देभ्यः bundébhyaḥ
Ablative	बुन्दात् bundā́t	बुन्दाभ्याम् bundā́bhyām	बुन्देभ्यः bundébhyaḥ
Genitive	बुन्दस्य bundásya	बुन्दयोः bundáyoḥ	बुन्दानाम् bundā́nām
Locative	बुन्दे bundé	बुन्दयोः bundáyoḥ	बुन्देषु bundéṣu
Notes	¹Vedic