ἀγείρω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Hellenic *agéřřō, from Proto-Indo-European *h₂ger- (“to assemble, gather together”). Cognate with Latin grex (“flock, herd”), Sanskrit गण (gaṇá, “flock, troop, group”).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

ἀγείρω • (ageírō)

  1. to collect, gather

Conjugation[edit]

   Present: ἀγείρω, ἀγείρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγείρω ἀγείρεις ἀγείρει ἀγείρετον ἀγείρετον ἀγείρομεν ἀγείρετε ἀγείρουσῐ(ν)
subjunctive ἀγείρω ἀγείρῃς ἀγείρῃ ἀγείρητον ἀγείρητον ἀγείρωμεν ἀγείρητε ἀγείρωσῐ(ν)
optative ἀγείροιμῐ ἀγείροις ἀγείροι ἀγείροιτον ἀγειροίτην ἀγείροιμεν ἀγείροιτε ἀγείροιεν
imperative   ἄγειρε ἀγειρέτω ἀγείρετον ἀγειρέτων   ἀγείρετε ἀγειρόντων
middle/
passive 		indicative ἀγείρομαι ἀγείρῃ,
ἀγείρει 		ἀγείρεται ἀγείρεσθον ἀγείρεσθον ἀγειρόμεθᾰ ἀγείρεσθε ἀγείρονται
subjunctive ἀγείρωμαι ἀγείρῃ ἀγείρηται ἀγείρησθον ἀγείρησθον ἀγειρώμεθᾰ ἀγείρησθε ἀγείρωνται
optative ἀγειροίμην ἀγείροιο ἀγείροιτο ἀγείροισθον ἀγειροίσθην ἀγειροίμεθᾰ ἀγείροισθε ἀγείροιντο
imperative   ἀγείρου ἀγειρέσθω ἀγείρεσθον ἀγειρέσθων   ἀγείρεσθε ἀγειρέσθων
active middle/passive
infinitive ἀγείρειν ἀγείρεσθαι
participle m ἀγείρων ἀγειρόμενος
f ἀγείρουσᾰ ἀγειρομένη
n ἀγεῖρον ἀγειρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἠγερέθομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἠγερέθομαι ἠγερέθεαι ἠγερέθεται ἠγερέθεσθον ἠγερέθεσθον ἠγερεθόμε(σ)θᾰ ἠγερέθεσθε ἠγερέθονται
subjunctive ἠγερέθωμαι ἠγερέθηαι ἠγερέθηται ἠγερέθησθον ἠγερέθησθον ἠγερεθώμε(σ)θᾰ ἠγερέθησθε ἠγερέθωνται
optative ἠγερεθοίμην ἠγερέθοιο ἠγερέθοιτο ἠγερέθοισθον ἠγερεθοίσθην ἠγερεθοίμε(σ)θᾰ ἠγερέθοισθε ἠγερεθοίᾰτο
imperative   ἠγερέθεο ἠγερεθέσθω ἠγερέθεσθον ἠγερεθέσθων   ἠγερέθεσθε ἠγερεθέσθων
infinitive ἠγερέθεσθαι
participle m ἠγερεθόμενος
f ἠγερεθομένη
n ἠγερεθόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤγειρον, ἠγειρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγειρον ἤγειρες ἤγειρε(ν) ἠγείρετον ἠγειρέτην ἠγείρομεν ἠγείρετε ἤγειρον
middle/
passive 		indicative ἠγειρόμην ἠγείρου ἠγείρετο ἠγείρεσθον ἠγειρέσθην ἠγειρόμεθᾰ ἠγείρεσθε ἠγείροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγερεθόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἠγερεθόμην ἠγερέθου ἠγερέθετο ἠγερέθεσθον ἠγερεθέσθην ἠγερεθόμε(σ)θᾰ ἠγερέθεσθε ἠγερέθοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγερέω, ἀγερέομαι, ἀγερήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγερέω ἀγερέεις ἀγερέει ἀγερέετον ἀγερέετον ἀγερέομεν ἀγερέετε ἀγερέουσῐ(ν)
optative ἀγερέοιμῐ ἀγερέοις ἀγερέοι ἀγερέοιτον ἀγερεοίτην ἀγερέοιμεν ἀγερέοιτε ἀγερέοιεν
middle indicative ἀγερέομαι ἀγερέῃ,
ἀγερέει 		ἀγερέεται ἀγερέεσθον ἀγερέεσθον ἀγερεόμεθᾰ ἀγερέεσθε ἀγερέονται
optative ἀγερεοίμην ἀγερέοιο ἀγερέοιτο ἀγερέοισθον ἀγερεοίσθην ἀγερεοίμεθᾰ ἀγερέοισθε ἀγερέοιντο
passive indicative ἀγερήσομαι ἀγερήσῃ ἀγερήσεται ἀγερήσεσθον ἀγερήσεσθον ἀγερησόμεθᾰ ἀγερήσεσθε ἀγερήσονται
optative ἀγερησοίμην ἀγερήσοιο ἀγερήσοιτο ἀγερήσοισθον ἀγερησοίσθην ἀγερησοίμεθᾰ ἀγερήσοισθε ἀγερήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγερέειν ἀγερέεσθαι ἀγερήσεσθαι
participle m ἀγερέων ἀγερεόμενος ἀγερησόμενος
f ἀγερέουσᾰ ἀγερεομένη ἀγερησομένη
n ἀγερέον ἀγερεόμενον ἀγερησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγερῶ, ἀγεροῦμαι, ἀγερήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγερῶ ἀγερεῖς ἀγερεῖ ἀγερεῖτον ἀγερεῖτον ἀγεροῦμεν ἀγερεῖτε ἀγεροῦσῐ(ν)
optative ἀγεροίην,
ἀγεροῖμῐ 		ἀγεροίης,
ἀγεροῖς 		ἀγεροίη,
ἀγεροῖ 		ἀγεροῖτον,
ἀγεροίητον 		ἀγεροίτην,
ἀγεροιήτην 		ἀγεροῖμεν,
ἀγεροίημεν 		ἀγεροῖτε,
ἀγεροίητε 		ἀγεροῖεν,
ἀγεροίησᾰν
middle indicative ἀγεροῦμαι ἀγερῇ ἀγερεῖται ἀγερεῖσθον ἀγερεῖσθον ἀγερούμεθᾰ ἀγερεῖσθε ἀγεροῦνται
optative ἀγεροίμην ἀγεροῖο ἀγεροῖτο ἀγεροῖσθον ἀγεροίσθην ἀγεροίμεθᾰ ἀγεροῖσθε ἀγεροῖντο
passive indicative ἀγερήσομαι ἀγερήσῃ ἀγερήσεται ἀγερήσεσθον ἀγερήσεσθον ἀγερησόμεθᾰ ἀγερήσεσθε ἀγερήσονται
optative ἀγερησοίμην ἀγερήσοιο ἀγερήσοιτο ἀγερήσοισθον ἀγερησοίσθην ἀγερησοίμεθᾰ ἀγερήσοισθε ἀγερήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγερεῖν ἀγερεῖσθαι ἀγερήσεσθαι
participle m ἀγερῶν ἀγερούμενος ἀγερησόμενος
f ἀγεροῦσᾰ ἀγερουμένη ἀγερησομένη
n ἀγεροῦν ἀγερούμενον ἀγερησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγειρᾰ ἤγειρᾰς ἤγειρε(ν) ἠγείρᾰτον ἠγειρᾰ́την ἠγείρᾰμεν ἠγείρᾰτε ἤγειρᾰν
subjunctive ἀγείρω ἀγείρῃς ἀγείρῃ ἀγείρητον ἀγείρητον ἀγείρωμεν ἀγείρητε ἀγείρωσῐ(ν)
optative ἀγείραιμῐ ἀγείρειᾰς,
ἀγείραις 		ἀγείρειε(ν),
ἀγείραι 		ἀγείραιτον ἀγειραίτην ἀγείραιμεν ἀγείραιτε ἀγείρειᾰν,
ἀγείραιεν
imperative   ἄγειρον ἀγειρᾰ́τω ἀγείρᾰτον ἀγειρᾰ́των   ἀγείρᾰτε ἀγειρᾰ́ντων
middle indicative ἠγειρᾰ́μην ἠγείρω ἠγείρᾰτο ἠγείρᾰσθον ἠγειρᾰ́σθην ἠγειρᾰ́μεθᾰ ἠγείρᾰσθε ἠγείρᾰντο
subjunctive ἀγείρωμαι ἀγείρῃ ἀγείρηται ἀγείρησθον ἀγείρησθον ἀγειρώμεθᾰ ἀγείρησθε ἀγείρωνται
optative ἀγειραίμην ἀγείραιο ἀγείραιτο ἀγείραισθον ἀγειραίσθην ἀγειραίμεθᾰ ἀγείραισθε ἀγείραιντο
imperative   ἄγειραι ἀγειρᾰ́σθω ἀγείρᾰσθον ἀγειρᾰ́σθων   ἀγείρᾰσθε ἀγειρᾰ́σθων
passive indicative ἠγέρθην ἠγέρθης ἠγέρθη ἠγέρθητον ἠγερθήτην ἠγέρθημεν ἠγέρθητε ἠγέρθησᾰν
subjunctive ἀγερθῶ ἀγερθῇς ἀγερθῇ ἀγερθῆτον ἀγερθῆτον ἀγερθῶμεν ἀγερθῆτε ἀγερθῶσῐ(ν)
optative ἀγερθείην ἀγερθείης ἀγερθείη ἀγερθεῖτον,
ἀγερθείητον 		ἀγερθείτην,
ἀγερθειήτην 		ἀγερθεῖμεν,
ἀγερθείημεν 		ἀγερθεῖτε,
ἀγερθείητε 		ἀγερθεῖεν,
ἀγερθείησᾰν
imperative   ἀγέρθητῐ ἀγερθήτω ἀγέρθητον ἀγερθήτων   ἀγέρθητε ἀγερθέντων
active middle passive
infinitive ἀγεῖραι ἀγείρᾰσθαι ἀγερθῆναι
participle m ἀγείρᾱς ἀγειρᾰ́μενος ἀγερθείς
f ἀγείρᾱσᾰ ἀγειρᾰμένη ἀγερθεῖσᾰ
n ἀγεῖρᾰν ἀγειρᾰ́μενον ἀγερθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγειρᾰ ἤγειρᾰς ἤγειρε(ν) ἠγείρᾰτον ἠγειρᾰ́την ἠγείρᾰμεν ἠγείρᾰτε ἤγειρᾰν
subjunctive ἀγείρω,
ἀγείρωμῐ 		ἀγείρῃς,
ἀγείρῃσθᾰ 		ἀγείρῃ,
ἀγείρῃσῐ 		ἀγείρητον ἀγείρητον ἀγείρωμεν ἀγείρητε ἀγείρωσῐ(ν)
optative ἀγείραιμῐ ἀγείραις,
ἀγείραισθᾰ,
ἀγείρειᾰς 		ἀγείρειε(ν),
ἀγείραι 		ἀγειρεῖτον ἀγειρείτην ἀγειρεῖμεν ἀγειρεῖτε ἀγειρεῖεν
imperative   ἄγειρον ἀγειρᾰ́τω ἀγείρᾰτον ἀγειρᾰ́των   ἀγείρᾰτε ἀγειρᾰ́ντων
middle indicative ἠγειρᾰ́μην ἠγείρᾰο ἠγείρᾰτο ἠγείρᾰσθον ἠγειρᾰ́σθην ἠγειρᾰ́με(σ)θᾰ ἠγείρᾰσθε ἠγείρᾰντο
subjunctive ἀγείρωμαι ἀγείρηαι ἀγείρηται ἀγείρησθον ἀγείρησθον ἀγειρώμε(σ)θᾰ ἀγείρησθε ἀγείρωνται
optative ἀγειραίμην ἀγείραιο ἀγείραιτο ἀγείραισθον ἀγειραίσθην ἀγειραίμε(σ)θᾰ ἀγείραισθε ἀγειραίᾰτο
imperative   ἄγειραι ἀγειρᾰ́σθω ἀγείρᾰσθον ἀγειρᾰ́σθων   ἀγείρᾰσθε ἀγειρᾰ́σθων
passive indicative ἠγέρθην ἠγέρθης ἠγέρθη ἠγέρθητον ἠγερθήτην ἠγέρθημεν ἠγέρθητε ἠγέρθησᾰν,
ἤγερθεν
subjunctive ἀγερθῶ ἀγερθῇς ἀγερθῇ ἀγερθῆτον ἀγερθῆτον ἀγερθῶμεν ἀγερθῆτε ἀγερθῶσῐ(ν)
optative ἀγερθείην ἀγερθείης ἀγερθείη ἀγερθεῖτον,
ἀγερθείητον 		ἀγερθείτην,
ἀγερθειήτην 		ἀγερθεῖμεν,
ἀγερθείημεν 		ἀγερθεῖτε,
ἀγερθείητε 		ἀγέρθειεν,
ἀγερθείησᾰν
imperative   ἀγέρθητῐ ἀγερθήτω ἀγέρθητον ἀγερθήτων   ἀγέρθητε ἀγερθέντων
active middle passive
infinitive ἀγεῖραι/ἀγειρᾰ́μεν/ἀγειρᾰμέναι ἀγείρᾰσθαι ἀγερθῆναι/ἀγερθήμεναι
participle m ἀγείρᾱς ἀγειρᾰ́μενος ἀγερθείς
f ἀγείρᾱσᾰ ἀγειρᾰμένη ἀγερθεῖσᾰ
n ἀγεῖρᾰν ἀγειρᾰ́μενον ἀγερθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠγερόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἠγερόμην ἠγέρου ἤγρετο ἠγέρεσθον ἠγερέσθην ἠγερόμεθᾰ ἠγέρεσθε ἠγέροντο
subjunctive ἀγέρωμαι ἀγέρῃ ἀγέρηται ἀγέρησθον ἀγέρησθον ἀγερώμεθᾰ ἀγέρησθε ἀγέρωνται
optative ἀγεροίμην ἀγέροιο ἀγέροιτο ἀγέροισθον ἀγεροίσθην ἀγεροίμεθᾰ ἀγέροισθε ἀγέροιντο
imperative   ἀγεροῦ ἀγερέσθω ἀγέρεσθον ἀγερέσθων   ἀγέρεσθε ἀγερέσθων
middle
infinitive ἀγερέσθαι
participle m ἀγρόμενος
f ἀγρομένη
n ἀγρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀγερόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀγερόμην ἀγέρεο ἀγέρετο ἀγέρεσθον ἀγερέσθην ἀγερόμε(σ)θᾰ ἀγέρεσθε ἀγέροντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀγηγέρμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀγηγέρμην ἀγήγερσο ἀγήγερτο ἀγήγερθον ἀγηγέρθην ἀγηγέρμεθᾰ ἀγήγερθε ἀγηγέρᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀγείρω&oldid=67154756"