ἀντλέω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Etymology[edit]

From ἄντλος (ántlos, “bilgewater”) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

ἀντλέω • (antléō)

  1. (transitive, intransitive) to bail out bilgewater
    • 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 673–674:
      Ἀντλεῖν δ’ οὐκ ἐθέλουσιν· ὑπερβάλλει δὲ θάλασσα / ἀμφοτέρων τοίχων.
      Antleîn d’ ouk ethélousin; huperbállei dè thálassa / amphotérōn toíkhōn.
      They refuse to bail, though the sea runs over both sides [of the ship]
  2. (transitive, intransitive) to draw water
    • 484 BCE – 425 BCE, Herodotus, 6 119.3:
      ὑποτύψας δὲ τούτῳ [= ἡμίσει ἀσκοῦ] ἀντλέει καὶ ἔπειτα ἐγχέει ἐς δεξαμενήν
      hupotúpsas dè toútōi [= hēmísei askoû] antléei kaì épeita enkhéei es dexamenḗn
      he draws it [= the mixture of salt, asphalt, and oil] by dipping this [the half-skin] and then pours it into a tank
  3. to search, seek
  4. (transitive) to drain, exhaust
    • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 3.62:
      τὰν δ’ ἔμπρακτον ἄντλει μαχανάν.
      tàn d’ émprakton ántlei makhanán.
      exhaust the possible means

Inflection[edit]

   Present: ἀντλέω, ἀντλέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντλέω ἀντλέεις ἀντλέει ἀντλέετον ἀντλέετον ἀντλέομεν ἀντλέετε ἀντλέουσῐ(ν)
subjunctive ἀντλέω ἀντλέῃς ἀντλέῃ ἀντλέητον ἀντλέητον ἀντλέωμεν ἀντλέητε ἀντλέωσῐ(ν)
optative ἀντλέοιμῐ ἀντλέοις ἀντλέοι ἀντλέοιτον ἀντλεοίτην ἀντλέοιμεν ἀντλέοιτε ἀντλέοιεν
imperative   ἄντλεε ἀντλεέτω ἀντλέετον ἀντλεέτων   ἀντλέετε ἀντλεόντων
middle/
passive 		indicative ἀντλέομαι ἀντλέῃ,
ἀντλέει 		ἀντλέεται ἀντλέεσθον ἀντλέεσθον ἀντλεόμεθᾰ ἀντλέεσθε ἀντλέονται
subjunctive ἀντλέωμαι ἀντλέῃ ἀντλέηται ἀντλέησθον ἀντλέησθον ἀντλεώμεθᾰ ἀντλέησθε ἀντλέωνται
optative ἀντλεοίμην ἀντλέοιο ἀντλέοιτο ἀντλέοισθον ἀντλεοίσθην ἀντλεοίμεθᾰ ἀντλέοισθε ἀντλέοιντο
imperative   ἀντλέου ἀντλεέσθω ἀντλέεσθον ἀντλεέσθων   ἀντλέεσθε ἀντλεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντλέειν ἀντλέεσθαι
participle m ἀντλέων ἀντλεόμενος
f ἀντλέουσᾰ ἀντλεομένη
n ἀντλέον ἀντλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀντλῶ, ἀντλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντλῶ ἀντλεῖς ἀντλεῖ ἀντλεῖτον ἀντλεῖτον ἀντλοῦμεν ἀντλεῖτε ἀντλοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀντλῶ ἀντλῇς ἀντλῇ ἀντλῆτον ἀντλῆτον ἀντλῶμεν ἀντλῆτε ἀντλῶσῐ(ν)
optative ἀντλοίην,
ἀντλοῖμῐ 		ἀντλοίης,
ἀντλοῖς 		ἀντλοίη,
ἀντλοῖ 		ἀντλοῖτον,
ἀντλοίητον 		ἀντλοίτην,
ἀντλοιήτην 		ἀντλοῖμεν,
ἀντλοίημεν 		ἀντλοῖτε,
ἀντλοίητε 		ἀντλοῖεν,
ἀντλοίησᾰν
imperative   ἄντλει ἀντλείτω ἀντλεῖτον ἀντλείτων   ἀντλεῖτε ἀντλούντων
middle/
passive 		indicative ἀντλοῦμαι ἀντλεῖ,
ἀντλῇ 		ἀντλεῖται ἀντλεῖσθον ἀντλεῖσθον ἀντλούμεθᾰ ἀντλεῖσθε ἀντλοῦνται
subjunctive ἀντλῶμαι ἀντλῇ ἀντλῆται ἀντλῆσθον ἀντλῆσθον ἀντλώμεθᾰ ἀντλῆσθε ἀντλῶνται
optative ἀντλοίμην ἀντλοῖο ἀντλοῖτο ἀντλοῖσθον ἀντλοίσθην ἀντλοίμεθᾰ ἀντλοῖσθε ἀντλοῖντο
imperative   ἀντλοῦ ἀντλείσθω ἀντλεῖσθον ἀντλείσθων   ἀντλεῖσθε ἀντλείσθων
active middle/passive
infinitive ἀντλεῖν ἀντλεῖσθαι
participle m ἀντλῶν ἀντλούμενος
f ἀντλοῦσᾰ ἀντλουμένη
n ἀντλοῦν ἀντλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤντλεον (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤντλεον ἤντλεες ἤντλεε(ν) ἠντλέετον ἠντλεέτην ἠντλέομεν ἠντλέετε ἤντλεον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤντλουν (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤντλουν ἤντλεις ἤντλει ἠντλεῖτον ἠντλείτην ἠντλοῦμεν ἠντλεῖτε ἤντλουν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντλήσω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντλήσω ἀντλήσεις ἀντλήσει ἀντλήσετον ἀντλήσετον ἀντλήσομεν ἀντλήσετε ἀντλήσουσῐ(ν)
optative ἀντλήσοιμῐ ἀντλήσοις ἀντλήσοι ἀντλήσοιτον ἀντλησοίτην ἀντλήσοιμεν ἀντλήσοιτε ἀντλήσοιεν
active
infinitive ἀντλήσειν
participle m ἀντλήσων
f ἀντλήσουσᾰ
n ἀντλῆσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤντλησᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤντλησᾰ ἤντλησᾰς ἤντλησε(ν) ἠντλήσᾰτον ἠντλησᾰ́την ἠντλήσᾰμεν ἠντλήσᾰτε ἤντλησᾰν
subjunctive ἀντλήσω ἀντλήσῃς ἀντλήσῃ ἀντλήσητον ἀντλήσητον ἀντλήσωμεν ἀντλήσητε ἀντλήσωσῐ(ν)
optative ἀντλήσαιμῐ ἀντλήσειᾰς,
ἀντλήσαις 		ἀντλήσειε(ν),
ἀντλήσαι 		ἀντλήσαιτον ἀντλησαίτην ἀντλήσαιμεν ἀντλήσαιτε ἀντλήσειᾰν,
ἀντλήσαιεν
imperative   ἄντλησον ἀντλησᾰ́τω ἀντλήσᾰτον ἀντλησᾰ́των   ἀντλήσᾰτε ἀντλησᾰ́ντων
active
infinitive ἀντλῆσαι
participle m ἀντλήσᾱς
f ἀντλήσᾱσᾰ
n ἀντλῆσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

References[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀντλέω&oldid=76656746"