Sincan
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Pronunciation[edit]
Etymology 1[edit]
From Ottoman Turkish سنجان, equivalent to sin (“grave”) + can (“soul”)
Proper noun[edit]
Sincan
Declension[edit]
declension of Sincan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Sincan | Sincanlar / Sincan'lar |
accusative | Sincan'ı | Sincanları / Sincan'ları |
dative | Sincan'a | Sincanlara / Sincan'lara |
locative | Sincan'da | Sincanlarda / Sincan'larda |
ablative | Sincan'dan | Sincanlardan / Sincan'lardan |
genitive | Sincan'ın | Sincanların / Sincan'ların |
possessive of Sincan
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Sincan'ım | Sincanlarım / Sincan'larım |
senin (your) | Sincan'ın | Sincanların / Sincan'ların |
onun (his/her/its) | Sincan'ı | Sincanları / Sincan'ları |
bizim (our) | Sincan'ımız | Sincanlarımız / Sincan'larımız |
sizin (your) | Sincan'ınız | Sincanlarınız / Sincan'larınız |
onların (their) | Sincan'ı / Sincanları / Sincan'ları | Sincanları / Sincan'ları |
Derived terms[edit]
Etymology 2[edit]
Proper noun[edit]
Sincan
Categories:
- Turkish terms with IPA pronunciation
- Turkish terms inherited from Ottoman Turkish
- Turkish terms derived from Ottoman Turkish
- Turkish compound terms
- Turkish lemmas
- Turkish proper nouns
- tr:Districts of Turkey
- tr:Places in Turkey
- Turkish terms borrowed from Chinese
- Turkish terms derived from Chinese
- tr:Xinjiang
- tr:Autonomous regions of China
- tr:Historical political subdivisions
- tr:Places in China
- tr:Districts of Ankara