aflétta

Icelandic

Etymology

From af- +‎ létta.

Verb

aflétta (weak verb, third-person singular past indicative létti, supine létt)

1. (with dative) to alleviate

Conjugation

aflétta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að aflétta
supine (sagnbót)		aflétt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afléttandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég aflétti	við afléttum	present (nútíð)	ég aflétti	við afléttum
	þú afléttir	þið afléttið		þú afléttir	þið afléttið
	hann, hún, það afléttir	þeir, þær, þau aflétta		hann, hún, það aflétti	þeir, þær, þau aflétti
past (þátíð)	ég aflétti	við afléttum	past (þátíð)	ég aflétti	við afléttum
	þú afléttir	þið afléttuð		þú afléttir	þið afléttuð
	hann, hún, það aflétti	þeir, þær, þau afléttu		hann, hún, það aflétti	þeir, þær, þau afléttu
imperative (boðháttur)	aflétt (þú)	afléttið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	afléttu	afléttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afléttast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að afléttast
supine (sagnbót)		aflést
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afléttandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afléttist	við afléttumst	present (nútíð)	ég afléttist	við afléttumst
	þú afléttist	þið afléttist		þú afléttist	þið afléttist
	hann, hún, það afléttist	þeir, þær, þau afléttast		hann, hún, það afléttist	þeir, þær, þau afléttist
past (þátíð)	ég afléttist	við afléttumst	past (þátíð)	ég afléttist	við afléttumst
	þú afléttist	þið afléttust		þú afléttist	þið afléttust
	hann, hún, það afléttist	þeir, þær, þau afléttust		hann, hún, það afléttist	þeir, þær, þau afléttust
imperative (boðháttur)	aflést (þú)	afléttist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	afléstu	afléttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afléttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	afléttur	aflétt	aflétt		afléttir	afléttar	aflétt
accusative (þolfall)	afléttan	aflétta	aflétt		aflétta	afléttar	aflétt
dative (þágufall)	afléttum	afléttri	afléttu		afléttum	afléttum	afléttum
genitive (eignarfall)	aflétts	afléttrar	aflétts		afléttra	afléttra	afléttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	aflétti	aflétta	aflétta		afléttu	afléttu	afléttu
accusative (þolfall)	aflétta	afléttu	aflétta		afléttu	afléttu	afléttu
dative (þágufall)	aflétta	afléttu	aflétta		afléttu	afléttu	afléttu
genitive (eignarfall)	aflétta	afléttu	aflétta		afléttu	afléttu	afléttu

Further reading

• “aflétta” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)