autodestrukcyjny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From autodestrukcja +‎ -ny. First attested in 1947.[1][2]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /aw.tɔ.dɛs.trukˈt͡sɨj.nɨ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɨjnɨ
  • Syllabification: au‧to‧des‧truk‧cyj‧ny

Adjective[edit]

autodestrukcyjny (comparative bardziej autodestrukcyjny, superlative najbardziej autodestrukcyjny, derived adverb autodestrukcyjnie)

  1. (literary) self-destructive

Declension[edit]

References[edit]

  1. ^ Prace Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego: Travaux de la Société des sciences et des lettres de Wrocław. Seria A.[1], Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, 1947, page 26: [] Luca z La disubbidienza o cechach autodestrukcyjnych przypominających Michele z pierwszej powieści, a także Michele z La ciociara, który bardzo świadomie podchodzi do życia, ale nie potrafi się doń aktywnie włączyć.
  2. ^ autodestrukcyjny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading[edit]