bijdrukken

Dutch

Etymology

Compound of bij +‎ drukken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌdrʏ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧druk‧ken

Verb

bijdrukken

1. (transitive) to print additionally, to add by printing

Conjugation

Conjugation of bijdrukken (weak, separable)
infinitive	bijdrukken
past singular	drukte bij
past participle	bijgedrukt
infinitive	bijdrukken
gerund	bijdrukken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	druk bij	drukte bij	bijdruk	bijdrukte
2nd person sing. (jij)	drukt bij, druk bij2	drukte bij	bijdrukt	bijdrukte
2nd person sing. (u)	drukt bij	drukte bij	bijdrukt	bijdrukte
2nd person sing. (gij)	drukt bij	drukte bij	bijdrukt	bijdrukte
3rd person singular	drukt bij	drukte bij	bijdrukt	bijdrukte
plural	drukken bij	drukten bij	bijdrukken	bijdrukten
subjunctive sing.1	drukke bij	drukte bij	bijdrukke	bijdrukte
subjunctive plur.1	drukken bij	drukten bij	bijdrukken	bijdrukten
imperative sing.	druk bij
imperative plur.1	drukt bij
participles	bijdrukkend	bijgedrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bijdruk