błotnik

Kashubian

Noun

błotnik m animal

1. A bird of the genus Tringa.

   Synonym: szlapnik

Further reading

• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “błotnik”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[1]

Polish

Etymology

From błoto +‎ -nik. First attested in 1621.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbwɔt.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔtɲik
• Syllabification: błot‧nik

Noun

błotnik m inan

1. fender, wing, mudguard

   lewy błotnik ― the left mudguard

   prawy błotnik ― the right mudguard

   przedni błotnik ― the front mudguard

   tylny błotnik ― the rear mudguard

   oryginalny błotnik ― the original mudguard

   zardzewiały błotnik ― a rusty mudguard

   błotnik motocykla ― the mudguard of a motorcycle

   błotnik roweru ― the mudguard of a bicycle

   błotnik samochodu ― the mudguard of a car

   uszkodzić błotnik ― to damage a mudguard

   wgnieść błotnik ― to dent a mudguard

   zarysować błotnik ― to scrape a mudguard

   wymienić błotnik ― to change out a mudguard

Declension

Declension of błotnik

	singular	plural
nominative	błotnik	błotniki
genitive	błotnika	błotników
dative	błotnikowi	błotnikom
accusative	błotnik	błotniki
instrumental	błotnikiem	błotnikami
locative	błotniku	błotnikach
vocative	błotniku	błotniki

Noun

błotnik m animal

1. (obsolete) Atlantic bluefin tuna, Thunnus thynnus

Declension

Declension of błotnik

	singular	plural
nominative	błotnik	błotniki
genitive	błotnika	błotników
dative	błotnikowi	błotnikom
accusative	błotnika	błotniki
instrumental	błotnikiem	błotnikami
locative	błotniku	błotnikach
vocative	błotniku	błotniki

Related terms

adjectives

• błocisty
• błotniarkowy
• błotnisty
• błotny

 

adverb

• błotniście

 

nouns

• błocisko
• błocko
• błotko
• błotniak
• błotniarka
• błotnisko
• błotnistość
• błoto

 

verbs

• błocić impf
• obłocić pf
• pobłocić pf
• ubłocić pf
• wybłocić pf
• zabłocić pf
• zbłocić pf

 

Further reading

• błotnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• błotnik in Polish dictionaries at PWN