coniugaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of coniugō.
Participle[edit]
coniugātūrus (feminine coniugātūra, neuter coniugātūrum); first/second-declension participle
- about to unite
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | coniugātūrus | coniugātūra | coniugātūrum | coniugātūrī | coniugātūrae | coniugātūra | |
Genitive | coniugātūrī | coniugātūrae | coniugātūrī | coniugātūrōrum | coniugātūrārum | coniugātūrōrum | |
Dative | coniugātūrō | coniugātūrō | coniugātūrīs | ||||
Accusative | coniugātūrum | coniugātūram | coniugātūrum | coniugātūrōs | coniugātūrās | coniugātūra | |
Ablative | coniugātūrō | coniugātūrā | coniugātūrō | coniugātūrīs | |||
Vocative | coniugātūre | coniugātūra | coniugātūrum | coniugātūrī | coniugātūrae | coniugātūra |