deviatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of dēviō.
Participle[edit]
dēviātus (feminine dēviāta, neuter dēviātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēviātus | dēviāta | dēviātum | dēviātī | dēviātae | dēviāta | |
Genitive | dēviātī | dēviātae | dēviātī | dēviātōrum | dēviātārum | dēviātōrum | |
Dative | dēviātō | dēviātō | dēviātīs | ||||
Accusative | dēviātum | dēviātam | dēviātum | dēviātōs | dēviātās | dēviāta | |
Ablative | dēviātō | dēviātā | dēviātō | dēviātīs | |||
Vocative | dēviāte | dēviāta | dēviātum | dēviātī | dēviātae | dēviāta |