discinctus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of discingō.
Participle
[edit]discīnctus (feminine discīncta, neuter discīnctum); first/second-declension participle
- unfastened (of a belt), unbelted
- loose (of clothing)
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | discīnctus | discīncta | discīnctum | discīnctī | discīnctae | discīncta | |
Genitive | discīnctī | discīnctae | discīnctī | discīnctōrum | discīnctārum | discīnctōrum | |
Dative | discīnctō | discīnctō | discīnctīs | ||||
Accusative | discīnctum | discīnctam | discīnctum | discīnctōs | discīnctās | discīncta | |
Ablative | discīnctō | discīnctā | discīnctō | discīnctīs | |||
Vocative | discīncte | discīncta | discīnctum | discīnctī | discīnctae | discīncta |
References
[edit]- “discinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “discinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- discinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.