dobrzemówić
Jump to navigation
Jump to search
Old Polish[edit]
Etymology[edit]
Univerbation of dobrze + mówić. Compare Latin benedīcō. First attested in the end of the fourteenth century.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
dobrzemówić impf
- to adore, to praise, to condemn, to speak well of
- 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter][1], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 28:
- W czerekwach dobrzemowcze bogu (in ecclesiis benedicite deo)
- [W cerekwiach dobrzemowcie Bogu (in ecclesiis benedicite Deo)]
- to wish well
- 1880 [Fifteenth centeury], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume I, page 58:
- Dobrzemowcze thym a modlcz[e] sze za thy, czo wasz przesladvya, dobrzemowcze (benedicite persequentibus vos, benedicite et nolite maledicere Rom 12, 14)
- [Dobrzemowcie tym a modlci[e] sie za ty, co was prześladują, dobrzemowcie (benedicite persequentibus vos, benedicite et nolite maledicere Rom 12, 14)]
References[edit]
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dobrzemówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN