dootföhren
Jump to navigation
Jump to search
Low German[edit]
Etymology[edit]
Verb[edit]
dootföhren (third-person singular simple present föhrt doot, past tense föhr doot, past participle dootföhrt, auxiliary verb wesen)
Conjugation[edit]
Conjugation of dootföhren (weak verb, separable)
| infinitive | dootföhren | |||
|---|---|---|---|---|
| main clause | subordinate clause | |||
| indicative | present | preterite | present | preterite |
| 1st person singular | föhr doot | föhr doot | dootföhr | dootföhr |
| 2nd person singular | föhrst doot | föhrst doot | dootföhrst | dootföhrst |
| 3rd person singular | föhrt doot | föhr doot | dootföhrt | dootföhr |
| plural | föhrt doot | föhren doot | dootföhrt | dootföhren |
| imperative | present | — | — | — |
| singular | föhr doot | |||
| plural | föhrt doot | |||
| participle | present | past | — | — |
| dootföhren | dootföhrt | |||