dziadek

Polish

Etymology

From dziad +‎ -ek.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑa.dɛk/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adɛk
• Syllabification: dzia‧dek

Noun

dziadek m pers (diminutive dziadziuś, augmentative dziad)

1. grandfather
2. (colloquial) old man
3. (colloquial, in the plural) grandparents
4. (card games, chiefly bridge) a player whose hand is shown and is to be played from by another player, dummy

Declension

Declension of dziadek

	singular	plural
nominative	dziadek	dziadkowie/dziadki (deprecative)
genitive	dziadka	dziadków
dative	dziadkowi	dziadkom
accusative	dziadka	dziadków
instrumental	dziadkiem	dziadkami
locative	dziadku	dziadkach
vocative	dziadku	dziadkowie

Derived terms

phrase

• gdyby babcia miała wąsy, toby była dziadkiem

 

• dziadek do orzechów

 

Further reading

• dziadek in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziadek in Polish dictionaries at PWN