hegna

Icelandic

Etymology

From Old Norse hegna, from Proto-Germanic *haginjaną. Cognate with Norwegian Nynorsk hegna, Swedish hägna, Danish hegne, English hain.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛkna/
• Rhymes: -ɛkna

Verb

hegna (weak verb, third-person singular past indicative hegndi, supine hegnt)

1. (transitive, with dative) to punish

   Synonym: refsa

Conjugation

hegna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hegna
supine (sagnbót)		hegnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hegnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hegni	við hegnum	present (nútíð)	ég hegni	við hegnum
	þú hegnir	þið hegnið		þú hegnir	þið hegnið
	hann, hún, það hegnir	þeir, þær, þau hegna		hann, hún, það hegni	þeir, þær, þau hegni
past (þátíð)	ég hegndi	við hegndum	past (þátíð)	ég hegndi	við hegndum
	þú hegndir	þið hegnduð		þú hegndir	þið hegnduð
	hann, hún, það hegndi	þeir, þær, þau hegndu		hann, hún, það hegndi	þeir, þær, þau hegndu
imperative (boðháttur)	hegn (þú)	hegnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hegndu	hegniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hegnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hegnast
supine (sagnbót)		hegnst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hegnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hegnist	við hegnumst	present (nútíð)	ég hegnist	við hegnumst
	þú hegnist	þið hegnist		þú hegnist	þið hegnist
	hann, hún, það hegnist	þeir, þær, þau hegnast		hann, hún, það hegnist	þeir, þær, þau hegnist
past (þátíð)	ég hegndist	við hegndumst	past (þátíð)	ég hegndist	við hegndumst
	þú hegndist	þið hegndust		þú hegndist	þið hegndust
	hann, hún, það hegndist	þeir, þær, þau hegndust		hann, hún, það hegndist	þeir, þær, þau hegndust
imperative (boðháttur)	hegnst (þú)	hegnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hegnstu	hegnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• hegning (“punishment”)