hugsháttur
Jump to navigation
Jump to search
Faroese[edit]
Etymology[edit]
From hugur (“thought, mind”) + -s- (“'s”) + háttur (“way, manner”).
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
hugsháttur m (genitive singular hugsháttar, plural hugshættir or hugsháttir)
- mindset, way of thinking
- (grammar) subjunctive
Declension[edit]
m26 | Singular | Plural | ||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | hugsháttur | hugshátturin | hugshættir | hugshættirnir |
Accusative | hugshátt | hugsháttin | hugshættir | hugshættirnar |
Dative | hugshátti | hugsháttinum | hugsháttum | hugsháttunum |
Genitive | hugsháttar | hugsháttarins | hugshátta | hugsháttanna |
m12 | Singular | Plural | ||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | hugsháttur | hugshátturin | hugsháttir | hugsháttirnir |
Accusative | hugshátt | hugsháttin | hugsháttir | hugsháttirnar |
Dative | hugshátti | hugsháttinum | hugsháttum | hugsháttunum |
Genitive | hugsháttar | hugsháttarins | hugshátta | hugsháttanna |
Synonyms[edit]
- (mindset): hugsanarháttur