imiennik

Polish

Etymology

From imię +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /iˈmjɛn.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛnɲik
• Syllabification: i‧mien‧nik

Noun

imiennik m pers (female equivalent imienniczka)

1. namesake, namefellow (male person having the same given name as another man)
2. namesake, namefellow (male person having the same last name as another man who is unrelated to him)

Declension

Declension of imiennik

	singular	plural
nominative	imiennik	imiennicy/imienniki (deprecative)
genitive	imiennika	imienników
dative	imiennikowi	imiennikom
accusative	imiennika	imienników
instrumental	imiennikiem	imiennikami
locative	imienniku	imiennikach
vocative	imienniku	imiennicy

Derived terms

adjective

• imienniczy

 

noun

• imiennictwo

 

Related terms

adjectives

• imieninowy
• imienny

 

adverb

• imiennie

 

nouns

• imieniny
• imienność
• imię

 

Further reading

• imiennik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• imiennik in Polish dictionaries at PWN