imputaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of imputō.
Participle[edit]
imputātūrus (feminine imputātūra, neuter imputātūrum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imputātūrus | imputātūra | imputātūrum | imputātūrī | imputātūrae | imputātūra | |
Genitive | imputātūrī | imputātūrae | imputātūrī | imputātūrōrum | imputātūrārum | imputātūrōrum | |
Dative | imputātūrō | imputātūrō | imputātūrīs | ||||
Accusative | imputātūrum | imputātūram | imputātūrum | imputātūrōs | imputātūrās | imputātūra | |
Ablative | imputātūrō | imputātūrā | imputātūrō | imputātūrīs | |||
Vocative | imputātūre | imputātūra | imputātūrum | imputātūrī | imputātūrae | imputātūra |