indicatief
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From French indicatif, from Latin indicativus.
Pronunciation[edit]
Audio (file) - Hyphenation: in‧di‧ca‧tief
Adjective[edit]
indicatief (comparative indicatiever, superlative indicatiefst)
- indicative, approximative, roughly estimated
Inflection[edit]
Inflection of indicatief | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | indicatief | |||
inflected | indicatieve | |||
comparative | indicatiever | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | indicatief | indicatiever | het indicatiefst het indicatiefste | |
indefinite | m./f. sing. | indicatieve | indicatievere | indicatiefste |
n. sing. | indicatief | indicatiever | indicatiefste | |
plural | indicatieve | indicatievere | indicatiefste | |
definite | indicatieve | indicatievere | indicatiefste | |
partitive | indicatiefs | indicatievers | — |
Noun[edit]
indicatief m (plural indicatieven)
- (grammar) The indicative mood