inrisus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of inrīdeō.

Participle[edit]

inrīsus (feminine inrīsa, neuter inrīsum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of irrīsus

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inrīsus inrīsa inrīsum inrīsī inrīsae inrīsa
Genitive inrīsī inrīsae inrīsī inrīsōrum inrīsārum inrīsōrum
Dative inrīsō inrīsō inrīsīs
Accusative inrīsum inrīsam inrīsum inrīsōs inrīsās inrīsa
Ablative inrīsō inrīsā inrīsō inrīsīs
Vocative inrīse inrīsa inrīsum inrīsī inrīsae inrīsa

References[edit]

  • inrisus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inrisus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)