irşat

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish ارشاد (irşad), from Arabic إِرْشَاد (ʔiršād)

Pronunciation

• IPA^(key): /iɾ.ʃat/

Noun

irşat (definite accusative irşadı, plural irşatlar)

1. guidance

Declension

Inflection
Nominative	irşat
Definite accusative	irşadı
	Singular	Plural
Nominative	irşat	irşatlar
Definite accusative	irşadı	irşatları
Dative	irşada	irşatlara
Locative	irşatta	irşatlarda
Ablative	irşattan	irşatlardan
Genitive	irşadın	irşatların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular irşadım irşatlarım 2nd singular irşadın irşatların 3rd singular irşadı irşatları 1st plural irşadımız irşatlarımız 2nd plural irşadınız irşatlarınız 3rd plural irşatları irşatları Definite accusative Singular Plural 1st singular irşadımı irşatlarımı 2nd singular irşadını irşatlarını 3rd singular irşadını irşatlarını 1st plural irşadımızı irşatlarımızı 2nd plural irşadınızı irşatlarınızı 3rd plural irşatlarını irşatlarını Dative Singular Plural 1st singular irşadıma irşatlarıma 2nd singular irşadına irşatlarına 3rd singular irşadına irşatlarına 1st plural irşadımıza irşatlarımıza 2nd plural irşadınıza irşatlarınıza 3rd plural irşatlarına irşatlarına Locative Singular Plural 1st singular irşadımda irşatlarımda 2nd singular irşadında irşatlarında 3rd singular irşadında irşatlarında 1st plural irşadımızda irşatlarımızda 2nd plural irşadınızda irşatlarınızda 3rd plural irşatlarında irşatlarında Ablative Singular Plural 1st singular irşadımdan irşatlarımdan 2nd singular irşadından irşatlarından 3rd singular irşadından irşatlarından 1st plural irşadımızdan irşatlarımızdan 2nd plural irşadınızdan irşatlarınızdan 3rd plural irşatlarından irşatlarından Genitive Singular Plural 1st singular irşadımın irşatlarımın 2nd singular irşadının irşatlarının 3rd singular irşadının irşatlarının 1st plural irşadımızın irşatlarımızın 2nd plural irşadınızın irşatlarınızın 3rd plural irşatlarının irşatlarının

Related terms

• mürşit