krefja

Icelandic

Etymology

From Old Norse krefja (“to demand”), from Proto-Germanic *krafjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰrɛvja/

  Rhymes: -ɛvja

Verb

krefja (weak verb, third-person singular past indicative krafði, supine krafið)

1. (transitive, with accusative or ditransitive, with accusative and genitive) to demand

Conjugation

krefja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að krefja
supine (sagnbót)		krafið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		krefjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kref	við krefjum	present (nútíð)	ég krefji	við krefjum
	þú krefur	þið krefjið		þú krefjir	þið krefjið
	hann, hún, það krefur	þeir, þær, þau krefja		hann, hún, það krefji	þeir, þær, þau krefji
past (þátíð)	ég krafði	við kröfðum	past (þátíð)	ég krefði	við krefðum
	þú krafðir	þið kröfðuð		þú krefðir	þið krefðuð
	hann, hún, það krafði	þeir, þær, þau kröfðu		hann, hún, það krefði	þeir, þær, þau krefðu
imperative (boðháttur)	kref (þú)	krefjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	krefðu	krefjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

krefjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að krefjast
supine (sagnbót)		krafist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		krefjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég krefst	við krefjumst	present (nútíð)	ég krefjist	við krefjumst
	þú krefst	þið krefjist		þú krefjist	þið krefjist
	hann, hún, það krefst	þeir, þær, þau krefjast		hann, hún, það krefjist	þeir, þær, þau krefjist
past (þátíð)	ég krafðist	við kröfðumst	past (þátíð)	ég krefðist	við krefðumst
	þú krafðist	þið kröfðust		þú krefðist	þið krefðust
	hann, hún, það krafðist	þeir, þær, þau kröfðust		hann, hún, það krefðist	þeir, þær, þau krefðust
imperative (boðháttur)	krefst (þú)	krefist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	krefstu	krefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

krafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	krafinn	krafin	krafið		krafðir	krafðar	krafin
accusative (þolfall)	krafinn	krafða	krafið		krafða	krafðar	krafin
dative (þágufall)	kröfðum	krafinni	kröfðu		kröfðum	kröfðum	kröfðum
genitive (eignarfall)	krafins	krafinnar	krafins		krafinna	krafinna	krafinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	krafði	krafða	krafða		kröfðu	kröfðu	kröfðu
accusative (þolfall)	krafða	kröfðu	krafða		kröfðu	kröfðu	kröfðu
dative (þágufall)	krafða	kröfðu	krafða		kröfðu	kröfðu	kröfðu
genitive (eignarfall)	krafða	kröfðu	krafða		kröfðu	kröfðu	kröfðu

Synonyms

• heimta
• útheimta

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *krafjaną (“to demand”). Akin to English crave.

Verb

krefja (singular past indicative krafði, plural past indicative krǫfðu, past participle krafðr or krafiðr)

1. to demand, crave, claim

Conjugation

Conjugation of krefja — active (weak class 1)

infinitive	krefja
present participle	krefjandi
past participle	krafðr, krafiðr, krafinn
indicative	present	past
1st-person singular	kref	krafða
2nd-person singular	krefr	krafðir
3rd-person singular	krefr	krafði
1st-person plural	krefjum	krǫfðum
2nd-person plural	krefið	krǫfðuð
3rd-person plural	krefja	krǫfðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	krefja	krefða
2nd-person singular	krefir	krefðir
3rd-person singular	krefi	krefði
1st-person plural	krefim	krefðim
2nd-person plural	krefið	krefðið
3rd-person plural	krefi	krefði
imperative	present
2nd-person singular	kref
1st-person plural	krefjum
2nd-person plural	krefið

Conjugation of krefja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	krefjask
present participle	krefjandisk
past participle	krafzk, krafizk
indicative	present	past
1st-person singular	krefjumk	krǫfðumk
2nd-person singular	krefsk	krafðisk
3rd-person singular	krefsk	krafðisk
1st-person plural	krefjumsk	krǫfðumsk
2nd-person plural	krefizk	krǫfðuzk
3rd-person plural	krefjask	krǫfðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	krefjumk	krefðumk
2nd-person singular	krefisk	krefðisk
3rd-person singular	krefisk	krefðisk
1st-person plural	krefimsk	krefðimsk
2nd-person plural	krefizk	krefðizk
3rd-person plural	krefisk	krefðisk
imperative	present
2nd-person singular	krefsk
1st-person plural	krefjumsk
2nd-person plural	krefizk

Descendants

• Icelandic: krefja
• Faroese: krevja
• Norwegian Nynorsk: krevja
• Old Swedish: kræfia, kræfiæ
  • Swedish: kräva
• Danish: kræve
  • Norwegian Bokmål: kreve

References

• “krefja” in The Nynorsk Dictionary.