kümbet

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish گنبد (günbed), from Persian گنبد (gonbad).

Noun

kümbet (definite accusative kümbeti, plural kümbetler)

1. dome, cupola
2. stove

Declension

Inflection
Nominative	kümbet
Definite accusative	kümbeti
	Singular	Plural
Nominative	kümbet	kümbetler
Definite accusative	kümbeti	kümbetleri
Dative	kümbete	kümbetlere
Locative	kümbette	kümbetlerde
Ablative	kümbetten	kümbetlerden
Genitive	kümbetin	kümbetlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kümbetim kümbetlerim 2nd singular kümbetin kümbetlerin 3rd singular kümbeti kümbetleri 1st plural kümbetimiz kümbetlerimiz 2nd plural kümbetiniz kümbetleriniz 3rd plural kümbetleri kümbetleri Definite accusative Singular Plural 1st singular kümbetimi kümbetlerimi 2nd singular kümbetini kümbetlerini 3rd singular kümbetini kümbetlerini 1st plural kümbetimizi kümbetlerimizi 2nd plural kümbetinizi kümbetlerinizi 3rd plural kümbetlerini kümbetlerini Dative Singular Plural 1st singular kümbetime kümbetlerime 2nd singular kümbetine kümbetlerine 3rd singular kümbetine kümbetlerine 1st plural kümbetimize kümbetlerimize 2nd plural kümbetinize kümbetlerinize 3rd plural kümbetlerine kümbetlerine Locative Singular Plural 1st singular kümbetimde kümbetlerimde 2nd singular kümbetinde kümbetlerinde 3rd singular kümbetinde kümbetlerinde 1st plural kümbetimizde kümbetlerimizde 2nd plural kümbetinizde kümbetlerinizde 3rd plural kümbetlerinde kümbetlerinde Ablative Singular Plural 1st singular kümbetimden kümbetlerimden 2nd singular kümbetinden kümbetlerinden 3rd singular kümbetinden kümbetlerinden 1st plural kümbetimizden kümbetlerimizden 2nd plural kümbetinizden kümbetlerinizden 3rd plural kümbetlerinden kümbetlerinden Genitive Singular Plural 1st singular kümbetimin kümbetlerimin 2nd singular kümbetinin kümbetlerinin 3rd singular kümbetinin kümbetlerinin 1st plural kümbetimizin kümbetlerimizin 2nd plural kümbetinizin kümbetlerinizin 3rd plural kümbetlerinin kümbetlerinin