lengja

Icelandic

Etymology

From Old Norse lengja, from Proto-Germanic *langijaną. Related to lengd.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈleiɲca/

  Rhymes: -eiɲca

Verb

lengja (weak verb, third-person singular past indicative lengdi, supine lengt)

1. to lengthen
2. (impersonal) to long for (with accusative and the preposition eftir + dative)

Conjugation

lengja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lengja
supine (sagnbót)		lengt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lengjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lengi	við lengjum	present (nútíð)	ég lengi	við lengjum
	þú lengir	þið lengið		þú lengir	þið lengið
	hann, hún, það lengir	þeir, þær, þau lengja		hann, hún, það lengi	þeir, þær, þau lengi
past (þátíð)	ég lengdi	við lengdum	past (þátíð)	ég lengdi	við lengdum
	þú lengdir	þið lengduð		þú lengdir	þið lengduð
	hann, hún, það lengdi	þeir, þær, þau lengdu		hann, hún, það lengdi	þeir, þær, þau lengdu
imperative (boðháttur)	leng (þú)	lengið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lengdu	lengiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lengjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að lengjast
supine (sagnbót)		lengst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lengjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lengist	við lengjumst	present (nútíð)	ég lengist	við lengjumst
	þú lengist	þið lengist		þú lengist	þið lengist
	hann, hún, það lengist	þeir, þær, þau lengjast		hann, hún, það lengist	þeir, þær, þau lengist
past (þátíð)	ég lengdist	við lengdumst	past (þátíð)	ég lengdist	við lengdumst
	þú lengdist	þið lengdust		þú lengdist	þið lengdust
	hann, hún, það lengdist	þeir, þær, þau lengdust		hann, hún, það lengdist	þeir, þær, þau lengdust
imperative (boðháttur)	lengst (þú)	lengist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lengstu	lengisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lengdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lengdur	lengd	lengt		lengdir	lengdar	lengd
accusative (þolfall)	lengdan	lengda	lengt		lengda	lengdar	lengd
dative (þágufall)	lengdum	lengdri	lengdu		lengdum	lengdum	lengdum
genitive (eignarfall)	lengds	lengdrar	lengds		lengdra	lengdra	lengdra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lengdi	lengda	lengda		lengdu	lengdu	lengdu
accusative (þolfall)	lengda	lengdu	lengda		lengdu	lengdu	lengdu
dative (þágufall)	lengda	lengdu	lengda		lengdu	lengdu	lengdu
genitive (eignarfall)	lengda	lengdu	lengda		lengdu	lengdu	lengdu

Noun

lengja f (genitive singular lengju, nominative plural lengjur)

1. a long item
2. a length, i.e. a (long) piece (of string, licorice, etc.)

Declension

declension of lengja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	lengja	lengjan	lengjur	lengjurnar
accusative	lengju	lengjuna	lengjur	lengjurnar
dative	lengju	lengjunni	lengjum	lengjunum
genitive	lengju	lengjunnar	lengja	lengjanna