ljúka

Icelandic

Etymology

From Old Norse ljúka, lúka, from Proto-Germanic *leukaną, *lūkaną (“to shut, lock”). Of the two forms, ljúka and lúka, the latter is attested earlier.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈljuːka/

  Rhymes: -uːka

Verb

ljúka (strong verb, third-person singular past indicative lauk, third-person plural past indicative luku, supine lokið)

1. (with dative) to finish, to end
2. (with dative) to complete
3. (with dative) to end, to close, to come or bring to an end
4. (with dative) finalise/finalize
5. (with dative, of a limited period of time) to expire
6. (with dative) to conclude

Conjugation

ljúka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ljúka
supine (sagnbót)		lokið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ljúkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lýk	við ljúkum	present (nútíð)	ég ljúki	við ljúkum
	þú lýkur	þið ljúkið		þú ljúkir	þið ljúkið
	hann, hún, það lýkur	þeir, þær, þau ljúka		hann, hún, það ljúki	þeir, þær, þau ljúki
past (þátíð)	ég lauk	við lukum	past (þátíð)	ég lyki	við lykjum
	þú laukst	þið lukuð		þú lykir	þið lykjuð
	hann, hún, það lauk	þeir, þær, þau luku		hann, hún, það lyki	þeir, þær, þau lykju
imperative (boðháttur)	ljúk (þú)	ljúkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ljúktu	ljúkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ljúkast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ljúkast
supine (sagnbót)		lokist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ljúkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lýkst	við ljúkumst	present (nútíð)	ég ljúkist	við ljúkumst
	þú lýkst	þið ljúkist		þú ljúkist	þið ljúkist
	hann, hún, það lýkst	þeir, þær, þau ljúkast		hann, hún, það ljúkist	þeir, þær, þau ljúkist
past (þátíð)	ég laukst	við lukumst	past (þátíð)	ég lykist	við lykjumst
	þú laukst	þið lukust		þú lykist	þið lykjust
	hann, hún, það laukst	þeir, þær, þau lukust		hann, hún, það lykist	þeir, þær, þau lykjust
imperative (boðháttur)	ljúkst (þú)	ljúkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ljúkstu	ljúkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lokinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lokinn	lokin	lokið		loknir	loknar	lokin
accusative (þolfall)	lokinn	lokna	lokið		lokna	loknar	lokin
dative (þágufall)	loknum	lokinni	loknu		loknum	loknum	loknum
genitive (eignarfall)	lokins	lokinnar	lokins		lokinna	lokinna	lokinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lokni	lokna	lokna		loknu	loknu	loknu
accusative (þolfall)	lokna	loknu	lokna		loknu	loknu	loknu
dative (þágufall)	lokna	loknu	lokna		loknu	loknu	loknu
genitive (eignarfall)	lokna	loknu	lokna		loknu	loknu	loknu

Synonyms

• (to close): loka, lykja
• (to finish): enda, binda enda á
• (to complete): klára
• (to end): enda
• (to finalise): ganga frá
• (to expire): renna út
• (to conclude): enda

Related terms

• lok

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)