manumissus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of manūmittō.
Participle
[edit]manūmissus (feminine manūmissa, neuter manūmissum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | manūmissus | manūmissa | manūmissum | manūmissī | manūmissae | manūmissa | |
Genitive | manūmissī | manūmissae | manūmissī | manūmissōrum | manūmissārum | manūmissōrum | |
Dative | manūmissō | manūmissō | manūmissīs | ||||
Accusative | manūmissum | manūmissam | manūmissum | manūmissōs | manūmissās | manūmissa | |
Ablative | manūmissō | manūmissā | manūmissō | manūmissīs | |||
Vocative | manūmisse | manūmissa | manūmissum | manūmissī | manūmissae | manūmissa |
Derived terms
[edit]Descendants
[edit]- Spanish: manumiso
References
[edit]- “manumissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “manumissus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- manumissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.