mutatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of mūtō (move, change).

Participle[edit]

mūtātus (feminine mūtāta, neuter mūtātum); first/second-declension participle

  1. moved, removed, having been moved.
  2. altered, changed, modified, having been transformed.
    • 8 CE, Ovid, Metamorphoses 1.1:
      In nova fert animus mūtātās dīcere fōrmās corpora; []
      My mind moves me to tell of forms changed into new bodies; []
  3. varied, diversified, having been varied.
  4. mutated, spoiled, having been mutated.
  5. exchanged, bartered, sold, having been exchanged.
  6. forsaken, having been forsaken.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative mūtātus mūtāta mūtātum mūtātī mūtātae mūtāta
Genitive mūtātī mūtātae mūtātī mūtātōrum mūtātārum mūtātōrum
Dative mūtātō mūtātō mūtātīs
Accusative mūtātum mūtātam mūtātum mūtātōs mūtātās mūtāta
Ablative mūtātō mūtātā mūtātō mūtātīs
Vocative mūtāte mūtāta mūtātum mūtātī mūtātae mūtāta

Descendants[edit]

  • English: mutatis mutandis
  • Finnish: mutatis mutandis

References[edit]

  • mutatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mutatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • mutatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • mutatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.