obmównik

Polish

Etymology

From obmówić +‎ -nik. First attested in 1837.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔbˈmuv.ɲik/
• Rhymes: -uvɲik
• Syllabification: ob‧mów‧nik

Noun

obmównik m pers (female equivalent obmównica)

1. (obsolete) slander, calumniator

   Synonyms: obmawiacz, obmówca, oszczerca, potwarca

Declension

Declension of obmównik

	singular	plural
nominative	obmównik	obmównicy/obmówniki (deprecative)
genitive	obmównika	obmówników
dative	obmównikowi	obmównikom
accusative	obmównika	obmówników
instrumental	obmównikiem	obmównikami
locative	obmówniku	obmównikach
vocative	obmówniku	obmównicy

Related terms

adjectives

• obmowliwy
• obmowny

 

nouns

• obmawiacz
• obmowa
• obmowisko
• obmówca
• obmówka

 

verbs

• mówić impf
• obmówić pf, obmawiać impf

 

Further reading

• obmównik in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “obmównik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmównik”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 489