osamotniony

Polish

Etymology

From osamotnić +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.sa.mɔtˈɲɔ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnɨ
• Syllabification: o‧sa‧mot‧nio‧ny

Adjective

osamotniony (not comparable, no derived adverb)

1. bereft, bereaved, lonely (abandoned by loved ones and living in solitude)

   Synonyms: osamotniały, samotny

Declension

Declension of osamotniony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	osamotniony		osamotniona	osamotnione	osamotnieni	osamotnione
genitive	osamotnionego		osamotnionej	osamotnionego	osamotnionych
dative	osamotnionemu		osamotnionej	osamotnionemu	osamotnionym
accusative	osamotnionego	osamotniony	osamotnioną	osamotnione	osamotnionych	osamotnione
instrumental	osamotnionym		osamotnioną	osamotnionym	osamotnionymi
locative	osamotnionym		osamotnionej	osamotnionym	osamotnionych

Related terms

adjectives

• osamotniały

 

nouns

• osamotnienie

 

verbs

• osamotniać impf
• osamotnić pf
• osamotnieć pf

 

Participle

osamotniony (passive adjectival)

1. masculine singular passive adjectival participle of osamotnić

Further reading

• osamotniony in Polish dictionaries at PWN