označit

Czech

Etymology

From o- +‎ značit.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈoznat͡ʃɪt]

• Audio:

  (file)

Verb

označit pf (imperfective označovat)

1. to mark, label, tag
2. to mark, highlight
3. to brand, classify

Conjugation

Conjugation

Infinitive	označit, označiti	Active adjective	označivší
Verbal noun	označení	Passive adjective	označený

Present forms	indicative		imperative
	singular	plural	singular	plural
1st person	označím	označíme	—	označme
2nd person	označíš	označíte	označ	označte
3rd person	označí	označí	—	—

The verb označit does not have present tense and the present forms are used to express future only.

Participles	Past participles		Passive participles
	singular	plural	singular	plural
masculine animate	označil	označili	označen	označeni
masculine inanimate		označily		označeny
feminine	označila		označena
neuter	označilo	označila	označeno	označena

Transgressives	present	past
masculine singular	—	označiv
feminine + neuter singular	—	označivši
plural	—	označivše

Related terms

• označení
• označený
• označkovat

 

Further reading

• “označiti”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “označiti”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “označit”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)