paenititus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of paeniteō (regret; displease, cause regret).

Participle[edit]

paenititus (feminine paenitita, neuter paenititum); first/second-declension participle

  1. regretted, having been regretted, repented, having been repented

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative paenititus paenitita paenititum paenititī paenititae paenitita
Genitive paenititī paenititae paenititī paenititōrum paenititārum paenititōrum
Dative paenititō paenititō paenititīs
Accusative paenititum paenititam paenititum paenititōs paenititās paenitita
Ablative paenititō paenititā paenititō paenititīs
Vocative paenitite paenitita paenititum paenititī paenititae paenitita