polihistor
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from German Polyhistor.
Noun[edit]
polihistor m (plural polihistori)
Declension[edit]
Declension of polihistor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) polihistor | polihistorul | (niște) polihistori | polihistorii |
genitive/dative | (unui) polihistor | polihistorului | (unor) polihistori | polihistorilor |
vocative | polihistorule | polihistorilor |
References[edit]
- polihistor in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN